Στις περισσότερες περιπτώσεις η οστεομυελίτιδα είναι επέκταση από γειτονική φλεγμονή, όπως τραύμα, κατάκλιση ή επιπλεγμένο κάταγμα.
Οστεομυελίτιδα είναι η φλεγμονή του οστού και του μυελού αυτού
Η οστεομυελίτιδα, ICD-10 M86, οφείλεται σε σταφυλόκοκκο 60%, σε στρεπτόκοκκο 10%, σε σαλμονέλα 5%, ιδίως, σε πάχοντες από δρεπανοκυτταρική αναιμία. Το υπόλοιπο 15% οφείλεται σε εντεροβακτηρίδια (πρωτέας, κολοβακτηρίδιο, ψευδομονάδα) ή σπανιότερα είναι πνευμονιόκοκκος, αιμόφιλος γρίπης ή αναερόβια βακτήρια.
Στις περισσότερες περιπτώσεις η οστεομυελίτιδα είναι επέκταση από γειτονική φλεγμονή, όπως τραύμα, κατάκλιση ή επιπλεγμένο κάταγμα.
Σε οστεομυελίτιδα στη γνάθο μετά από εξαγωγή δοντιού ή σε χρόνια μολυσμένα δόντια, συνήθως, ευθύνονται τα αναερόβια στόματος, όπως το bacteroides melaninogenicus.
Η οστεομυελίτιδα είναι συχνότερη σε άνδρες και αφορά τις μεταφύσεις των μακρών οστών. Συνυπάρχει οίδημα, υπεραιμία, συρροή πολυμορφοπύρηνων. Η συλλογή πύου ασκεί πίεση, με αποτέλεσμα ελάττωση παροχής αίματος και επακόλουθο νέκρωση του οστού.
Όταν η οστεομυελίτιδα γίνεται χρόνια το νεκρωμένο οστό (Sequestum) χωρίζεται από το υγιές οστό με ζώνη πύου. Επίσης, σχηματίζεται νέο οστό (Involucrum) πάνω στο απόστημα. Το νεκρό οστό δρα σαν ξένο σώμα και η εκρίζωση των μικροβίων είναι αδύνατη μέχρι το οστό να απομακρυνθεί χειρουργικά.
Η οξεία οστεομυελίτιδα
Η οξεία οστεομυελίτιδα είναι η πιο συχνή μικροβιακή φλεγμονή του οστού, που οδηγεί σε σχηματισμό πύου και νεκρωμάτων. Προσβάλλει, συνήθως, τους άντρες (αναλογία 3:1) μέχρι την ηλικία των 20 ετών και σπανιότερα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η μεγαλύτερη συχνότητα παρατηρείται στις ηλικίες 18-24 μηνών.
Η οξεία οστεομυελίτιδα αναπτύσσεται ξαφνικά και το κύριο αίτιο είναι ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος. Στα παιδιά η λοίμωξη οφείλεται σπανιότερα και στο στρεπτόκοκκο. Η είσοδος του βακτηρίου στο αίμα, οδηγεί σε πιθανή δευτερογενή μόλυνση του οστού, ενώ το οστό μολύνεται επίσης μέσω βαθιών πληγών κοντά στο οστό, καταγμάτων και επεμβάσεων όπως η αρθροπλαστική του ισχίου.
Τα συμπτώματα της οξείας οστεομυελίτιδας είναι:
- Οίδημα, θερμότητα και πόνος στην περιοχή
- Πυρετός
- Ερυθρότητα του δέρματος
- Πυώδης αρθρίτιδα όταν η φλεγμονή είναι κοντά στην άρθρωση. Μπορεί, όμως και να υπάρχει υγρό με λεύκωμα και φλεγμονώδη κύτταρα αλλά στείρο
- Ο ακτινολογικός έλεγχος μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση
- Τα μικρά παιδιά μπορεί να αρνούνται να κινήσουν το πάσχον μέλος
Η έναρξη της θεραπείας πρέπει να είναι άμεση. Το μέλος ακινητοποιείται σε γύψινο νάρθηκα και παράλληλα χορηγούνται εμπειρικά αντιβιοτικά ευρέος φάσματος. Μετά την αιμοκαλλιέργεια και την απομόνωση του ειδικού παθογόνου μικροοργανισμού, η θεραπεία τροποποιείται, αναλόγως, της ευαισθησίας στα αντιβιοτικά του μικροβίου.
Αν μετά το δεύτερο ή τρίτο το πολύ 24ωρο δεν υπάρχει βελτίωση ή όταν έχει καθυστερήσει η διάγνωση χρειάζεται εγχείρηση. Σ’ αυτή γίνεται επιμήκης τομή του δέρματος στην περιοχή που έχει προσβληθεί, ανοίγεται το περιόστεο και παροχετεύεται το πύο. Στη συνέχεια, με οστεοτρύπανο ανοίγονται στο πάσχον οστό 3 ή 4 οπές, με απόσταση περίπου ενός εκατοστού, για να παροχετευτεί και το πύον της μυελικής κοιλότητας. Αν η παροχέτευση δεν είναι ικανοποιητική διανοίγεται οστικό παράθυρο 1×2 εκατοστά. Κατά την εγχείρηση πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο να μην πειραχτεί ο συζευκτικός χόνδρος. Απαραίτητη είναι, βεβαίως και η σύγχρονη χορήγηση αντιβιοτικών. Η χορήγηση αντιβιοτικών συνεχίζεται για τουλάχιστον 3 με 4 εβδομάδες μετά την πλήρη κλινική υποχώρηση της οστεομυελίτιδας και την αποκατάσταση σε φυσιολογικά επίπεδα των εργαστηριακών τιμών.
Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τις λοιμώξεις
Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα προϊόντα για τις λοιμώξεις
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.
Διαβάστε, επίσης,
Κάταγμα αυχένος κεφαλής μηριαίου οστού
