Η αιμορραγία στον καρκίνο είναι ένα, σύνηθες, πρόβλημα. Η πρόληψη ελαττώνει την πιθανότητα θανάτου από αιμορραγία στους καρκινοπαθείς.
Ειδικός Παθολόγος-Ογκολόγος, MD, PhD
Η αιμορραγία στον καρκίνο είναι ένα σύνηθες πρόβλημα.
Η πρόληψη ελαττώνει την πιθανότητα θανάτου από αιμορραγία στους καρκινοπαθείς.
Αντιμετώπιση αιμορραγίας στον καρκίνο ανάλογα με την αιτία:
–Θρομβοκυττοπενία
Η θρομβοκυττοπενία είναι μία από τις πιο συχνές αιτίες αιμορραγίας στους καρκινοπαθείς. Πολλές οι παθοφυσιολογικές αιτίες από τις οποίες οι πιο συχνές είναι η διήθηση μυελού οστών και τα αντικαρκινικά φάρμακα.
Οι πετέχειες είναι χαρακτηριστικό σημείο της θρομβοκυττοπενίας. Οι εκχυμώσεις και το υποδόριο αιμάτωμα είναι και αυτά χαρακτηριστικά σημεία. Η αιμορραγία, συνήθως, αφορά το δέρμα και τους βλεννογόνους.
Πρόσφατα, οι κατευθυντήριες οδηγίες προτείνουν μεταγγίσεις αιμοπεταλίων σε ασθενείς με καρκίνο.
Αριθμός αιμοπεταλίων κάτω από 10.000/μl ή χαμηλότερες τιμές μπορεί να συνοδεύονται με βαριά αιμορραγία. Προφυλακτική μετάγγιση αιμοπεταλίων συνιστάται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Σε ασθενείς με αριθμό αιμοπεταλίων 20.000/μl και καρκίνο ουροδόχου κύστεως, νεκρωτικούς όγκους, οξεία λευχαιμία υπό θεραπεία ή συνοδά σημεία αιμορραγίας, υψηλό πυρετό, λευκοκυττάρωση, γρήγορη πτώση αιμοπεταλίων ή προβλήματα πηκτικότητας, πάλι γίνεται προφυλακτική μετάγγιση αιμοπεταλίων.
Η ανασυνδυασμένη ιντερλευκίνη 11 (IL-11/Interleukin-11) φαίνεται να μικραίνει τη διάρκεια της θρομβοκυττοπενίας και μπορεί να μειώσει την αιμορραγία μόνο σε ασθενείς που κάνουν χημειοθεραπεία.
Ο αριθμός των αιμοπεταλίων πρέπει να διατηρείται στις 40.000-50.000/μl αν γίνει κάποια ενδοσκόπηση ή κάποιο χειρουργείο.
Εάν τα μεταγγιζόμενα αιμοπετάλια φιλοξενούν αντιγόνα που το ανοσοποιητικό σύστημα του λήπτη θεωρεί ξένα, μπορεί να συμβεί ανοσολογική ευαισθητοποίηση (αλοανοσοποίηση). Τα αντιγόνα ανθρώπινων λευκοκυττάρων (HLA/Human leukocyte antigen/Ανθρώπινο αντιγόνο λευκοκυττάρων) κατηγορίας Ι είναι η πιο συχνή αιτία αλλοανοσοποίησης των αιμοπεταλίων.
-Αυτοάνοση θρομβοκυττοπενία
Η αυτοάνοση θρομβοκυττοπενία είναι συχνή στις λεμφοϋπερπλαστικές διαταραχές. Θεραπεία γίνεται με ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη σε δόση 1 g/kg/day για 2 ημέρες ή κορτιζόνη (1 mg/kg/day με προοδευτική μείωση).
–Ανεπάρκεια βιταμίνης Κ
Η ανεπάρκεια της βιταμίνης Κ είναι μία άλλη αιτία αιμορραγίας. Η καρκινική ανορεξία, η καχεξία και η μεγάλη χρήση χημικών αντιβιοτικών οδηγεί σε ανεπάρκεια της βιταμίνης Κ. Ο χρόνος προθρομβίνης είναι παρατεταμένος. Η χορήγηση της βιταμίνης Κ σε δόση 10 mg/day (από το στόμα, υποδόρια ή ενδοφλέβια για 3-5 ημέρες) συνιστάται.
–Διάχυτη ενδοαγγειακή πήξη
Απειλητική για την ζωή αιμορραγία μπορεί να είναι η κλινική εκδήλωση της Διάχυτης Ενδοαγγειακής Πήξης που παρατηρείται σε κακοήθειες και σοβαρές λοιμώξεις.
Στις περισσότερες περιπτώσεις αιμορραγία συμβαίνει στους βλεννογόνους, από χειρουργικά τραύματα και από σημεία εισόδου καθετήρων. Σε ασθενείς με καρκίνο, για τη Χρόνια Διάχυτη Ενδοαγγειακής Πήξη μπορεί να υπάρχει εργαστηριακή ένδειξη, χωρίς να υπάρχουν κλινικά σημεία. Μερικές φορές η Διάχυτη Ενδοαγγειακή Πήξη μπορεί να εμφανιστεί ως θρόμβωση.
Υποψία Διάχυτης Ενδοαγγειακής Πήξης υπάρχει σε θρομβοκυττοπενία, μικροαγγειακή αιμολυτική αναιμία, παρατεταμένο χρόνο προθρομβίνης (PT/Prothrombin time) και μερικής θρομβοπλαστίνης (PTT/Partial thromboplastin time) και χρόνο θρομβίνης και αυξημένα επίπεδα προϊόντων αποδόμησης ινώδους. Πάντως η πιο αξιόπιστη εξέταση για την Διάχυτη ενδοαγγειακή πήξη είναι ο ανοσοπροσδιορισμός D-dimers που μετρά τα παράγωγα ινώδους. Ελάττωση του ινωδογόνου στην Διάχυτη Ενδοαγγειακή Πήξη συνοδεύεται με βαριά αιμορραγία.
Η θεραπεία εξαρτάται από την αιτία και διορθώνονται αμέσως οι παράγοντες που ευθύνονται.
-Μετάγγιση αιμοπεταλίων και χορήγηση φρέσκου πλάσματος γίνεται σε ασθενείς με αιμορραγία.
-Η χορήγηση ηπαρίνης δεν ενδείκνυται και δίνεται μόνο σε ασθενείς με θρόμβωση.
-ε-αμινοκαπροϊκό οξύ ή τρανεξαμικό οξύ μπορεί να χορηγηθεί σε ασθενείς με σοβαρή αιμορραγία.
Πατήστε, εδώ, για να διαβάσετε για το τρανεξαμικό οξύ και τις παρενέργειές του
Βιβλιογραφία
Schiffer CA, Anderson KC, Bennelt CL et alQ Platelet transfusion for patients with cancerQ clinical practice guidelines of the American Society of Clinical Oncology J Clin Oncol 2001;19:1519-38.
Γράφει η
Δρ Σάββη Μάλλιου Κριαρά
Ειδικός Παθολόγος- Ογκολόγος, MD, PhD
Διαβάστε περισσότερα για την Σάββη Μάλλιου Κριαρά
Υψηλής Ποιότητας Συμπλήρωμα Διατροφής για την πρόληψη αιμορραγίας στον καρκίνο
Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τον καρκίνο
Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τον καρκίνο
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.
Διαβάστε, επίσης,
Πειραματικές χημειοθεραπείες με χρήματα ανά κεφάλι
Ο κόσμος θα φέρει την αλλαγή στην Ογκολογία
Η πικρή αλήθεια για τις χημειοθεραπείες
Γιατί οι χημειοθεραπείες δεν είναι αποτελεσματικές
Οι χημειοθεραπείες και οι ακτινοθεραπείες δεν είναι αποτελεσματικές για την θεραπεία του καρκίνου
Οι οφθαλμικές ανεπιθύμητες ενέργειες από την χημειοθεραπεία
Αντικαρκινικό φυτό για χημειοθεραπεία
Η χημειοθεραπεία έχει μεγάλη καρδιοτοξικότητα
Αν οι καρκινοπαθείς δεν κάνουν χημειοθεραπεία αυξάνεται η επιβίωση
Η τοξικότητα των κυτταροστατικών φαρμάκων
Τι να κάνετε σε εξαγγείωση των χημειοθεραπευτικών φαρμάκων
Μην κάνετε προεγχειρητική χημειοθεραπεία για τις ηπατικές μεταστάσεις
Ανορεξία και καχεξία στον καρκίνο
Η θεραπεία του καρκίνου στα παιδιά πρέπει να είναι εξατομικευμένη
Αρχές χημειοθεραπείας του καρκίνου
Δερματικές αντιδράσεις σε στοχευμένες θεραπείες
Διαταραχές γεύσης στη θεραπεία του καρκίνου
Επανένταξη ενός καρκινοπαθούς στην κοινωνία
Εξατομικευμένες θεραπείες για τους καρκινοπαθείς
Πνευμονική ίνωση από την μπλεομυκίνη
Ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία
Το πέρασμα στην εξατομικευμένη θεραπεία του καρκίνου
Οι καρκινοπαθείς πρέπει να διεκδικούν τα δικαιώματά τους
Παράγοντες που καθορίζουν τη θεραπευτική απόφαση στην ογκολογία
Νεφροτοξικότητα από τη χημειοθεραπεία
Πειράματα σε καρκινοπαθείς, σκοπιμότητες, οικονομικά κίνητρα και αποτελέσματα
Η θεραπεία του καρκίνου στα παιδιά πρέπει να είναι εξατομικευμένη
Είναι απαραίτητο το Oncotype DX στον καρκίνο μαστού;
