Νεανική οστεοπόρωση

27 Μαρτίου 2014

Πότε ένα παιδί παρουσιάζει οστεοπόρωση;

Η οστεοπόρωση στα παιδιά ονομάζεται νεανική οστεοπόρωση. Αυτή η σπάνια πάθηση προκαλείται, συνήθως, από μια υποκείμενη παθολογική κατάσταση, ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία μιας ιατρικής κατάστασης, ή παράγοντες του τρόπου ζωής όπως η κακή διατροφή και η έλλειψη άσκησης. Λιγότερο συχνά, η οστεοπόρωση θα προκύψει για έναν άγνωστο λόγο. Αυτή είναι γνωστή ως ιδιοπαθής νεανική οστεοπόρωση.

Νεανική οστεοπόρωση εμφανίζεται στις ηλικίες μεταξύ 1 και 13 ετών, με μέση ηλικία έναρξης της νόσου τα 7 έτη.

Η οστεοπόρωση σημαίνει «πορώδη οστά». Η οστεοπόρωση εμφανίζεται όταν τα οστά χάνουν μέταλλα, όπως το ασβέστιο πιο γρήγορα από ό, τι το σώμα μπορεί να τα αντικαταστήσει. Γίνονται λιγότερο πυκνά, χάνουν τη δύναμή τους και σπάνε πιο εύκολα. Αν και η οστεοπόρωση είναι πιο συχνή στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, ιδιαίτερα σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, η κατάσταση μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.

Τα συμπτώματα της νεανικής οστεοπόρωσης

Πόνος στα ισχία και στα πόδια και την πλάτη
Σπονδυλική παραμόρφωση, όπως κύφωση
Δυσκολία στο περπάτημα
Κατάγματα (σπασμένα οστά), στα μακρά οστά του σκελετού και στη σπονδυλική στήλη

Αιτίες της νεανικής οστεοπόρωσης

Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα, ατελής οστεογένεση (μια γενετική διαταραχή που επηρεάζει το κολλαγόνο, σημαντικό στοιχείο των οστών), διαβήτης, νεφρική νόσος, υπερθυρεοειδισμός, σύνδρομο Cushing, φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, κυστική ίνωση.
Φάρμακα – όπως φάρμακα κατά του καρκίνου, αντιεπιληπτικά φάρμακα ή κορτικοστεροειδή, τα οποία χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της αρθρίτιδας και του άσθματος.
Ο τρόπος ζωής, οι διατροφικές διαταραχές, όπως η νευρογενής ανορεξία, η υπερβολική άσκηση που οδηγεί σε διαταραχή της εμμήνου ρύσεως. Τα παιδιά που είναι κλινήρη ή έχουν παρατεταμένες περιόδους ακινησίας (εγκεφαλική παράλυση ή βλάβη του νωτιαίου μυελού) βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για νεανική οστεοπόρωση, επειδή η δραστηριότητα ενισχύει την πυκνότητα των οστών. Η ανεπαρκής διαιτητική πρόσληψη, το κάπνισμα και το αλκοόλ μπορεί, επίσης, να οδηγήσουν σε νεανική οστεοπόρωση.

Η διάγνωση της νεανικής οστεοπόρωσης

Φυσική εξέταση
Ιατρικό ιστορικό
Κληρονομικό ιστορικό που θα αποκαλύψει αν μια γενετική διαταραχή είναι η αιτία
Ένα σπινθηρογράφημα οστών – διπλής ενέργειας απορρόφησης ακτίνων Χ (DXA), για τον έλεγχο της οστικής πυκνότητας
Εξετάσεις αίματος

Ιδιοπαθής νεανική οστεοπόρωση

Μερικές φορές, καμία υποκείμενη αιτία δεν μπορεί να βρεθεί. Σε αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις, η ασθένεια αυτή ονομάζεται ιδιοπαθής νεανική οστεοπόρωση. Ένα παιδί με την ασθένεια αυτή τείνει να έχει συμπτώματα, όπως ο πόνος και δυσμορφίες της σπονδυλικής στήλης. Οι εξετάσεις αίματος συνήθως δείχνουν ότι το ασβέστιο και ο φώσφορος είναι εντός φυσιολογικών ορίων. Η διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο με τον αποκλεισμό άλλων αιτιών της χαμηλής πυκνότητας των οστών.

Γενικώς, η ιδιοπαθής νεανική οστεοπόρωση τείνει να θεραπευθεί από μόνη της, και τα περισσότερα παιδιά θα έχουν πλήρη ανάκτηση του ιστού των οστών.

Οι μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι της νεανικής οστεοπόρωσης

Καθ ‘όλη την παιδική ηλικία, δημιουργείται η μέγιστη οστική μάζα, η οποία επιτυγχάνεται πριν από την ηλικία των 30 ετών. Χωρίς θεραπεία, η νεανική οστεοπόρωση μπορεί να επηρεάσει την ακεραιότητα των οστών και να αυξήσει τον κίνδυνο του παιδιού για οστεοπόρωση και οστεοπορωτικά κατάγματα στη μετέπειτα ενήλικη ζωή. Τα κορίτσια με νεανική οστεοπόρωση που προκαλείται από ατελή οστεογένεση βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο. Η διάγνωση και η θεραπεία είναι πολύ σημαντική.

Οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τους άνδρες επειδή έχουν:

Ένα μικρότερο σκελετό και χαμηλότερη μέγιστη οστική μάζα

Η εμμηνόπαυση με σχετική πτώση των οιστρογόνων, είναι ένα γνωστός κίνδυνος για την ανάπτυξη της οστεοπόρωσης

Η Οστεοπόρωση είναι μία ασθένεια που επηρεάζει τα οστά και είναι πολύ διαδεδομένη στην Τρίτη ηλικία. Όταν ένα άτοµο δεν επιτύχει, κατά την διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας τη μέγιστη οστική πυκνότητα είναι πιο πιθανό να πάσχει µελλοντικά από οστεοπόρωση. Η µέγιστη οστική πυκνότητα εξαρτάται κατά κύριο λόγο από γενετικούς παράγοντες, σε ποσοστό που πλησιάζει το 70-80%. Παρόλα αυτά µια σειρά περιβαλλοντικών και ορµονικών παραγόντων επιδρούν θετικά ή αρνητικά στην επίτευξη της µέγιστης οστικής πυκνότητας και η κατάλληλη τροποποίησή τους στα κρίσιµα χρόνια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας µπορεί να συµβάλλει στην αποφυγή της οστεοπόρωσης στο µέλλον.

Η θεραπεία για την οστεοπόρωση στα παιδιά

Φαρμακευτική αγωγή για την υποκείμενη παθολογική κατάσταση. Ο γιατρός μπορεί να μειώσει τη δόση ορισμένων φαρμάκων (όπως τα κορτικοστεροειδή) ή να συνταγογραφήσει ένα διαφορετικό φάρμακο.
Ενθάρρυνση του παιδιού να λάβει μέρος σε ένα κατάλληλο πρόγραμμα άσκησης με βάρη δραστηριότητες που προβλέπονται (φυσιοθεραπεία ή γυμναστική) για να ευοδωθεί η αύξηση της πυκνότητας των οστών.
Η αύξηση του ασβεστίου στη διατροφή με γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως γάλα, τυρί και γιαούρτι και άλλες πηγές ασβεστίου όπως τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά και τα εμπλουτισμένα τρόφιμα με ασβέστιο.
Επαρκείς ποσότητες βιταμίνης D από τον ήλιο, γι ‘αυτό είναι σημαντική η έκθεση στον ήλιο για 6-8 λεπτά κάθε μέρα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες (αποφεύγοντας την πιο ζεστή περίοδο της ημέρας μεταξύ 10 π.μ.-3 μ.μ.), και περίπου 30 λεπτά κατά τους ψυχρότερους μήνες. Για τους περισσότερους ανθρώπους, είναι απίθανο οι επαρκείς ποσότητες της βιταμίνης D να λαμβάνονται μέσω της διατροφής και μόνο. Τα συμπληρώματα ασβεστίου και βιταμίνης D είναι η καλύτερη λύση.
Προστασία του παιδιού από κατάγματα – για παράδειγμα, αποφυγή αθλημάτων επαφής.
Αποφυγή καφεΐνης (όπως ο καφές, το τσάι και τα αναψυκτικά που περιέχουν καφεΐνη).
Φάρμακα για τον πόνο ή φάρμακα που ενθαρρύνουν την αντοχή των οστών (διφωσφονικά) σε περίπτωση σοβαρής οστεοπόρωσης.