Τενοντίτιδα είναι η φλεγμονή των περιαρθρικών μορίων
Τενοντίτιδα, τενοντοθηκίτιδα και θυλακίτιδα, ICD – 10 M77.9
Η φλεγμονή των περιαρθρικών μορίων μπορεί να είναι αποτέλεσμα τραυματισμού που προκαλείται από κόπωση ή άμεση βλάβη ή διαφόρων ρευματικών εξεργασιών, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, το σύνδρομο Reiter (ασύμμετρη ολιγοαρθρίτιδα, ουρηθρίτιδα, επιπεφυκίτιδα και αλλοιώσεις δέρματος και βλεννογόνων) και η ουρική αρθρίτιδα. Πρέπει, επίσης, να εξετασθεί το ενδεχόμενο της γονοκοκκικής λοίμωξης.
Συχνές θέσεις φλεγμονής αποτελούν:
-ο ώμος (τενοντοθηκίτιδα ή τενοντοελυτρίτιδα του υπερακάνθιου ή κεφαλής του δικέφαλου βραχιόνιου)
-ο αγκώνας (επικονδυλίτιδα ή αγκώνας του τέννις ή ο αγκώνας του γκολφ)
-ο αντίχειρας (νόσος του De Quervain)
-το ισχίο (τροχαντήρια θυλακίτιδα)
-το γόνατο (προεπιγονατιδική θυλακίτιδα) και
-η πτέρνα (τενοντοθηκίτιδα του Αχίλλειου τένοντα ή πτερνική θυλακίτιδα)
Οι τραυματισμοί είναι συχνοί στα άνω και κάτω άκρα (συμπεριλαμβανομένων αυτών του στροφικού πετάλου), και είναι λιγότερο συχνή στους γοφούς και τον κορμό. Η σοβαρότητα της τενοντίτιδας ποικίλει ανάλογα με τον τύπο, τη συχνότητα και τη σοβαρότητα της άσκησης ή τη χρήση, για παράδειγμα, οι ορειβάτες έχουν την τάση να αναπτύσσουνουν τενοντίτιδα στα δάχτυλα ή τους αγκώνες και οι κολυμβητές στους ώμους τους. Η Αχίλλειος τενοντίτιδα είναι ένας συχνός τραυματισμός, ιδιαίτερα σε αθλήματα που περιλαμβάνουν άλματα, ενώ η τενοντίτιδα επιγονατίδας είναι συχνή σε παίκτες μπάσκετ και βόλεϊ λόγω του ύψους του άλματος και της προσγείωσης.
Διάγνωση τενοντίτιδας
Τα συμπτώματα μπορεί να είναι πόνος, τοπική δυσκαμψία των αρθρώσεων και κάψιμο που περιβάλλει ολόκληρη την άρθρωση γύρω από τον τένοντα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οίδημα εμφανίζεται μαζί με θερμότητα και ερυθρότητα, και μπορεί να υπάρχουν ορατά γάγγλια που περιβάλλουν την άρθρωση. Ο πόνος είναι, συνήθως, χειρότερος κατά τη διάρκεια και μετά από δραστηριότητα, και ο τένοντας και η άρθρωση μπορεί να γίνει άκαμπτη την επόμενη ημέρα λόγω σπασμού των μυών. Πολλοί ασθενείς αναφέρουν αγχωτικές καταστάσεις στη ζωή τους σε σχέση με την τενοντίτιδα.
Θεραπεία τενοντίτιδας
-Στις περισσότερες περιπτώσεις η ανάπαυση και η ακινητοποίηση προκαλούν αρκετή ανακούφιση. Η ανάπαυση της άρθρωσης έχει βασική σημασία όταν προσβάλλονται οι τένοντες που στηρίζουν βάρος (επιγονατιδικός, Αχίλλειος).
-Η τοπική ένεση 10-40mg τριαμκινολόνης και 1 ml διαλύματος 1% λιδοκαϊνης συνήθως εξασφαλίζει άμεση ανακούφιση που σε μερικές περιπτώσεις είναι διαρκής.
Προσοχή στους τένοντες που στηρίζουν βάρος δεν γίνονται ενέσεις, γιατί υπάρχει κίνδυνος ρήξης τους.
–Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη είναι χρήσιμα, ιδιαίτερα όταν πάσχουν πολλές αρθρώσεις.
-Ωφέλιμη, επίσης, μπορεί να αποδειχθεί η φυσικοθεραπεία. Φυσικοθεραπεία, εργοθεραπεία και ειδικοί νάρθηκες μπορεί, επίσης, να είναι χρήσιμα.
-Ο πάγος, η συμπίεση και η ανύψωση είναι, επίσης, συχνά απαραίτητα.
Η ανακούφιση γίνεται τυπικά μέσα σε 2 έως 3 ημέρες και η πλήρης αποκατάσταση γίνεται σε 4 έως 6 εβδομάδες.
Στη χρόνια τενοντίτιδα η θεραπεία με λέιζερ έχει βρεθεί να είναι καλύτερη από τη συντηρητική θεραπεία στη μείωση του πόνου.
Διαβάστε, επίσης,
Βότανα για τα οστά και τις αρθρώσεις
www.emedi.gr
