Η κολπική μαρμαρυγή είναι ένας ακανόνιστος καρδιακός ρυθμός
Στην κολπική μαρμαρυγή υπάρχει απώλεια ελέγχου της καρδιακής συχνότητας από το φυσιολογικό ρυθμιστή που είναι ο φλεβόκομβος.
Η κολπική μαρμαρυγή είναι μία από τις συχνότερες αρρυθμίες, η οποία αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας. Το 10% των ηλικιωμένων έχουν κολπική μαρμαρυγή.
Η κολπική μαρμαρυγή μπορεί να εμφανίζεται κατά επεισόδια που έχουν άλλοτε άλλη διάρκεια και αποκαθίστανται μόνα τους (παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή), να αποκαθίστανται μετά από ιατρική παρέμβαση ή να είναι μόνιμη.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντιλαμβάνονται την αρρυθμία, αλλά οι περισσότεροι έχουν ένα αίσθημα ανωμαλίας του καρδιακού παλμού, εύκολη κόπωση, ζάλη , δύσπνοια, πόνο στο στήθος και τάση προς λιποθυμία.
Η διάγνωση της κολπικής μαρμαρυγής γίνεται εύκολα με το ηλεκτροκαρδιογράφημα. Βέβαια σε παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή απαιτείται 24ωρη ή 48ωρη συνεχής καταγραφή με Holter ρυθμού γιατί το ηλεκτροκαρδιογράφημα μπορεί να είναι φυσιολογικό αν γίνει εκτός παροξυσμού.
Η κολπική μαρμαρυγή μπορεί να οφείλεται σε καρδιακές παθήσεις, όπως βαλβιδοπάθειες, στεφανιαία νόσο, μυοκαρδιοπάθειες, αλλά και σε άλλες μη καρδιακές παθήσεις, όπως πνευμονοπάθειες και υπερθυρεοειδισμό, υπέρταση, διαταρχές ηλεκτρολυτών, αναιμία, πυρετό κ. ή να μην υπάρχει φανερή υποκείμενη αιτία.
Ο κίνδυνος με την κολπική μαρμαρυγή είναι ότι οδηγεί σε σχηματισμό θρόμβων μέσα στην καρδιά και κίνδυνο εμβολών σε διάφορα όργανα, όπως τον εγκέφαλο. Αυτό συμβαίνει γιατί η έλλειψη οργανωμένης συστολής των κόλπων οδηγεί σε αργή ροή αίματος σε αυτούς κι έτσι δημιουργούνται θρόμβοι, δηλαδή πήγματα αίματος. Ένας θρόμβος μπορεί να ακολουθήσει την κυκλοφορία αίματος και εκτοξεύεται σε απομακρυσμένες περιοχές και προκαλεί απόφραξη των αρτηριών και πρόβλημα αιμάτωσης, όπως ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ανάλογα με τον κίνδυνο σχηματισμού θρόμβων από την κολπική μαρμαρυγή επιχειρείται επαναφορά του ηλεκτρικού ρυθμού με φάρμακα ή ηλεκτρικό ρεύμα και μετά την επαναφορά χορηγούνται φάρμακα για πρόληψη υποτροπής, όπως αμιωδαρόνη, σοταλόλη, προπαφαινόνη και φλεκαϊνίδη.
Αν η κολπική μαρμαρυγή είναι μόνιμη χορηγούνται φάρμακα που ελαττώνουν τον αριθμό σφύξεων, όπως οι β αναστολείς (μετοπρολόλη, βισοπρολόλη, ατενολόλη), διλτιαζέμη, βεραπαμίλη ή δακτυλίτιδα και μερικές φορές όταν δεν υπάρχει κίνδυνος θρομβώσεων παραμένει η αρρυθμία ρυθμίζοντας μόνο τον αριθμό σφύξεων (rate control).
Για την πρόληψη του ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου δίνονται αντιπηκτικά αφού υπολογιστεί ο κίνδυνος σχηματισμού θρόμβου.
Οι πίνακες αυτοί υπολογισμού λαμβάνουν παράγοντες, όπως την ηλικία, τη συνύπαρξη καρδιακής ανεπάρκειας, υπέρτασης, σακχαρώδη διαβήτη και το ιστορικό εμβολικού επεισοδίου, όπως το εγκεφαλικό.
Αν από αυτούς τους πίνακες προκύπτει υψηλός κίνδυνος, τότε αρχίζει αντιπηκτική αγωγή, όπως με κουμαρινικά (ασενοκουμαρόλη, βαρφαρίνη), τα οποία απαιτούν συνεχή μέτρηση της πηκτικότητας, λόγω των στενών θεραπευτικών ορίων τους και των αλληλεπιδράσεών τους με φάρμακα και τροφές ή νέα αντιπηκτικά όπως dabigatran, apixaban, rivaroxaban) με ισάξια αποτελέσματα και καλύτερο προφίλ ασφαλείας.
Η καλύτερη, όμως θεραπεία θεωρείται η ηλεκτρική καυτηρίαση των παθολογικών εστιών μέσα στην καρδιά με ablation
Διαβάστε, επίσης
Εντόπιση των καρδιακών αρρυθμιών με την τρισδιάστατη τεχνολογία
Oδηγίες για τη λήψη φαρμάκων πριν από το χειρουργείο
Πρώτες βοήθειες σε πρόσφατη παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή
Rivaroxaban σε επεμβάσεις ισχίου και γόνατος
Δευτερογενής πρόληψη εγκεφαλικού
Pradaxa σε μη βαλβιδική κολπική μαρμαρυγή
Εκτομή με καθετήρα σε κολπική μαρμαρυγή
Για όσους παίρνουν αντιπηκτικά
Μηχανάκι για παρακολούθηση του INR
Διαιτολόγιο για τα αντιπηκτικά
Τι πρέπει να προσέχετε με τα αντιπηκτικά;
www.emedi.gr
