Η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα ονομάζεται και λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα
Η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα, ICD-10 E06.3 ή χρόνια αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα ή λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα, είναι μια ασθένεια στην οποία το σώμα εκλαμβάνει τους αδένες του θυρεοειδούς και τα προϊόντα του Τ3, Τ4 και TSH ως απειλές για το ίδιο το σώμα, ως εκ τούτου παράγει ειδικά αντισώματα που στοχεύουν τα κύτταρα του θυρεοειδούς και με αυτόν τον τρόπο τον καταστρέφουν.
Είναι η πιο συχνή μορφή, μια αυτοάνοση πάθηση που συχνά παρουσιάζεται ως ασυμπτωματική διάχυτη βρογχοκήλη. Συχνά, γίνεται αντιληπτή, αφού η θυρεοειδική ατροφία και ο υποθυρεοειδισμός έχουν επισυμβεί και σπάνια γίνεται αντιληπτή στην υπερθυρεοειδική φάση (θυρεοειδίτιδα Hashimoto).
Παρουσιάζεται με υποθυρεοειδισμό ή υπερθυρεοειδισμό και μερικές φορές με βρογχοκήλη.
Κατηγορίες αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας
Οι ειδικοί διαχωρίζουν κλινικά την αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα σε δύο κατηγορίες.
1. Εάν υπάρχει βρογχοκήλη κατατάσσεται ως θυρεοειδίτιδα του Hashimoto.
2. Εάν ο θυρεοειδής είναι ατροφικός, αλλά δεν παρουσιάζει βρογχοκήλη, ονομάζεται ατροφική θυρεοειδίτιδα.
3. Εάν τα συμπτώματα της θυρεοειδίτιδας εμφανίζονται σε γυναίκες μετά τον τοκετό, αυτή ονομάζεται θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό ή «σιωπηλή αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα». Είναι ένας τύπος που χαρακτηρίζεται από αυτόματα ιώμενο υποθυρεοειδισμό και/ή υπερθυρεοειδισμό που συχνά σχετίζεται με την κύηση. Η λεχωίδα μπορεί να έχει μια μικρή ανώδυνη διόγκωση του θυρεοειδούς στην ψηλάφηση και να υπάρχει πλήρης αποκατάσταση μέσα σε ένα χρόνο.
Σημεία και συμπτώματα αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας
Οι επιπτώσεις της ασθένειας αυτής δεν είναι μόνιμες αλλά παροδικές.
Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται, ανάλογα με το αν ο ασθενής λαμβάνει θεραπεία, και εάν η θεραπεία είναι αποτελεσματική.
Τα σημεία και συμπτώματα
Τα συμπτώματα για την αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με το αν αυτή προκαλεί υπερθυρεοειδισμό ή υποθυρεοειδισμό.
Μπορεί να υπάρχει ύπουλη εγκατάσταση βρογχοκήλης που γίνεται αντιληπτή τυχαία
Βραδεία εγκατάσταση υποθυρεοειδισμού
Συσχέτιση με άλλες αυτοάνοσες παθήσεις (διαβήτης τύπου Ι, πρωτοπαθής επινεφριδιακή ανεπάρκεια, πρώιμη ωοθηκική ανεπάρκεια, ρευματοειδής αρθρίτιδα)
Υπερθυρεοειδισμός
Ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί να προκαλέσει εφίδρωση, ταχυκαρδία, άγχος, τρόμο, κόπωση, δυσκολία στον ύπνο, ξαφνική απώλεια βάρους, και προεξέχοντα μάτια.
Υποθυρεοειδισμός
Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να προκαλέσει αύξηση του σωματικού βάρους, κόπωση, ξηρό δέρμα, τριχόπτωση, δυσανεξία στο κρύο, και δυσκοιλιότητα.
Αίτια αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας
- Γενετική
Η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα είναι οικογενής
Η ασθένεια κληρονομείται με τον επικρατούντα χαρακτήρα. Πενήντα τοις εκατό των συγγενών πρώτου βαθμού έχουν κάποιο τύπο αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας με αντισώματα στον ορό του θυρεοειδούς.
Ορισμένες μελέτες συσχετίζουν τη νόσο με το χρωμόσωμα 21, λόγω της υψηλής συσχέτισής του με τους ασθενείς με σύνδρομο Down και την οικογενή νόσο του Alzheimer. Ωστόσο, η θεωρία αυτή αμφισβητείται, αφού οι ασθενείς με σύνδρομο Turner παρουσιάζουν επίσης υψηλό επιπολασμό αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας (έως και πενήντα τοις εκατό).
- Υψηλή κατανάλωση ιωδίου
Η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα έχει υψηλότερο επιπολασμό σε κοινωνίες που έχουν μια υψηλότερη πρόσληψη ιωδίου στη διατροφή τους. Επίσης, ο ρυθμός της λεμφοκυτταρικής διήθησης αυξάνεται σε περιοχές όπου η πρόσληψη ιωδίου ήταν κάποτε χαμηλή, αλλά δίνονται συμπληρώματα ιωδίου. Όταν υπάρχει περίσσεια ιωδίου, ο αδένας δεν είναι σε θέση να επιτεύξει την ανασταλτική δράση του επί της βιοσύνθεσης των ορμονών του θυρεοειδούς. Αυτός είναι ο λόγος, που ένα άτομο με περίσσεια ιωδίου στη διατροφή του ή λήψη επιπλέον συμπληρώματων ιωδίου σε περιοχές όπου όπου η διατροφή έχει επαρκές ιώδιο μπορεί να προκαλέσει αναστρέψιμο υποθυρεοειδισμό.
- Αυξημένη ηλικία
Έχει δειχθεί ότι οι θετικές δοκιμασίες για αντισώματα του θυρεοειδούς αυξάνουν με την ηλικία, με μια συχνότητα τόσο υψηλή όσο 33 τοις εκατό σε γυναίκες 70 ετών ή μεγαλύτερες. Η μέση ηλικία του επιπολασμού στις γυναίκες είναι υψηλότερη από ό, τι στους άντρες κατά ένα έτος, (58 και 59 ετών αντίστοιχα).
Η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα μπορεί, επίσης, να επηρεάσει τα παιδιά.
Αν και είναι πολύ σπάνιο για τα παιδιά κάτω από την ηλικία των πέντε ετών, αντιπροσωπεύει περίπου το 40 τοις εκατό των περιπτώσεων σε εφήβους με βρογχοκήλη.
Στην περίπτωση του υποθυρεοειδισμού, οι ασθενείς ηλικίας άνω των 45 ετών έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα.
- Φάρμακα
Πολλά χημικά φάρμακα προκαλούν αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα.
Μηχανισμός αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας
Αυτοαντισώματα θυρεοειδούς εμφανίζονται ως επί το πλείστον με την παρουσία λεμφοκυττάρων στο στοχευόμενο όργανο. Τα λεμφοκύτταρα παράγουν αντισώματα που στοχεύουν τρεις διαφορετικές πρωτεΐνες του θυρεοειδούς: Αντιθυρεοειδικά αντισώματα έναντι της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης (TPOAb), Αντιθυρεοειδικά αντισώματα έναντι της θυρεοσφαιρίνης (TgAb), και Αντιθυρεοειδικά αντισώματα έναντι του υποδοχέα του θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TRAb).
Μερικοί ασθενείς που είναι υγιείς μπορεί να είναι θετικοί για περισσότερα από ένα από αυτά τα αντισώματα. Οι ασθενείς αυτοί απαιτούν τακτική παρακολούθηση, γιατί υπάρχει πιθανότητα ότι θα αναπτύξουν κάποιου είδους δυσλειτουργία του θυρεοειδούς με το χρόνο.
Διαφορική διάγνωση αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας
Απλή βρογχοκήλη
Ιωδοπενική βρογχοκήλη σε ενδημικές περιοχές
Πρώιμη νόσος του Graves
Βρογχοκήλη από θεραπεία με λίθιο
Διάγνωση αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας
Υπάρχουν διάφορες εξετάσεις που μπορούν να γίνουν ανάλογα με τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο ασθενής.
-Οι γιατροί μπορούν να μετρήσουν τα TPOAb όταν ο ασθενής έχει συμπτώματα που υποδηλώνουν υποθυρεοειδισμό, ή όταν ο εν λόγω ασθενής θα πρέπει να ξεκινήσει μία φαρμακευτική θεραπεία που συνδέεται με κίνδυνο για την ανάπτυξη υποθυρεοειδισμού, όπως το λίθιο ή η ιντερφερόνη άλφα. Αυτό το αντίσωμα συνδέεται με θυρεοειδίτιδα του Hashimoto και νόσος του Graves.
–Οι γιατροί μπορούν να μετρήσουν τα TgAb σε καρκίνο του θυρεοειδούς, αλλά και σε θυρεοειδίτιδα του Hashimoto, όπου αυξάνουν, όπως τα TPOAb.
-Στην περίπτωση κατά την οποία ο ασθενής παρουσιάζει συμπτώματα υπερθυρεοειδισμού, γίνεται εξέταση για TRAb, που σχετίζονται με τη νόσο του Graves,
-Ο δείκτης ελεύθερης θυροξίνης FTI-FreeThyroxin Index είναι μικρότερος του 5 με φυσιολογικές τιμές (4,5-12) με TSH μεγαλύτερη του 5 mcg/dl (φυσιολογική τιμή 0,5-5 mcg/dl).
-Το RAIU (Radioactive Iodine Uptake) θυρεοειδούς, δηλαδή η πρόσληψη ραδιενεργού ιωδίου, ποικίλου αποτελέσματος με το σπινθηρογράφημα δείχνει κατά τόπυς κατανομή ραδιενεργού ιωδίου
-Ιστολογικά παρατηρείται λεμφοκυτταρική διήθηση, οξεόφιλος μεταβολή στα θυλακιώδη κύτταρα, ίνωση και ατροφία θυρεοειδούς.
-Συμπληρωματικά μπορεί να γίνουν ραδιοανοσολογικές μελέτες, όλοι οι τίτλοι αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων, αιματολογικός έλεγχος, αριθμός και τύπος λευκών αιμοσφαιρίων και ταχύτητα καθίζησης ερυθρών αιμοσφαιρίων.
-Το υπερηχογράφημα θυρεοειδούς είναι απαραίτητο.
-Στην κύηση να αποφεύγεται το σπινθηρογράφημα με ραδιοϊσότοπα, να αποφεύγεται ο υποθυρεοειδισμός και να γίνεται ελάχιστη χρήση φαρμάκων.
Πρόγνωση αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας
Η ύπαρξη της αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας τύπου Hashimoto είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου για να εμφανίσει κάποιο άτομο λέμφωμα του θυρεοειδούς (κακοήθης νόσος που αφορά κυρίως γυναίκες άνω των εβομήντα ετών). Ακόμη, όσες γυναίκες έχουν Hashimoto εμφανίζουν συχνότερα καρκίνο του μαστού, στειρότητα, καθ’ έξιν αποβολές και κατάθλιψη.
Η λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα μπορεί να προκαλέσει μόνιμη βρογχοκήλη και τελική θυρεοειδική ανεπάρκεια.
Παρακολούθηση κι αντιμετώπιση της αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας
Η παρακολούθηση του ασθενούς με αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα πρέπει να γίνεται τουλάχιστον μια φορά το χρόνο με υπερηχογράφημα θυρεοειδούς και μέτρηση των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα.
Όσον αφορά τη φαρμακευτική αγωγή αυτή αποσκοπεί στο να παρέχει στον ασθενή την ορμόνη που δεν παράγει πλέον ο θυρεοειδής (χάπια λεβοθυροξίνης), αλλά και στο να καταστείλει τα συμπτώματα σε περίπτωση που υπάρχει υπερθυρεοειδισμός (χάπια μεθιμαζόλης, καρβιμαζόλης, προπυλθυουρακίλης).
Λεβοθυροξίνη σε υποθυρεοειδισμό ή βρογχοκήλη. Έναρξη 25 ή 50 mcg/ημέρα και αύξηση έως ότου η TSH να καταπιεσθεί στα κατώτερα φυσιολογικά επίπεδα. Η TSH μετριέται κάθε 8 εβδομάδες.
Προπυλθειουρακίλη ή μεθιμαζόλη και προπανολόλη σε θυρεοτοξικό συμπτωματικό ασθενή. Η Προπυλθειουρακίλη δεν χορηγείται σε αλλεργία, η προπανολόλη σε άσθμα ή ινσουλινοθεραπεία.
Τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για τη θυρεοειδίτιδα
Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τη θυρεοειδίτιδα
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό
Διαβάστε, επίσης,
Σε ποιες ασθένειες χρησιμοποιούνται τα πεπτίδια
Υπερθυρεοειδισμός στην εγκυμοσύνη
Πότε πρέπει να ανησυχήσετε αν σας πέφτουν τα μαλλιά
Οι ενδοκρινολογικές αιτίες πυρετού
Ανεπάρκεια του φλοιού των επινεφριδίων
Τι είναι τα αντιθυρεοειδικά αντισώματα
Οι παράγοντες κινδύνου για το Μη-Hodgkin λέμφωμα
Διατροφή για τον υποθυρεοειδισμό
