Κήλες

9 Ιανουαρίου 2015

Διάγνωση και θεραπεία της κήλης

Η κήλη, ICD-10 Κ40-Κ46 είναι η προεξοχή ενός οργάνου ή της περιτονίας του οργάνου μέσω του τοιχώματος της κοιλότητας που φυσιολογικά περιέχεται. Υπάρχουν διάφορα είδη κήλης, καθένα από τα οποία απαιτεί ειδική θεραπεία.

Οι κήλες αποτελούν συχνότατη καλοήθη πάθηση που απασχολεί μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού.

Με τον όρο κήλη εννοούμε την προβολή τμήματος ενός ενδοκοιλιακού οργάνου ή ιστού μέσα από φυσιολογικές οπές, πόρους ή τρήματα. Οι πιο συχνές κήλες αναπτύσσονται στην περιοχή της κοιλιάς, όταν μια αδυναμία στο κοιλιακό τοίχωμα εξελίσσεται σε μια τοπική τρύπα, ή «ελάττωμα», μέσω του οποίου ο λιπώδης ιστός, ή κοιλιακά όργανα που καλύπτονται από το περιτόναιο, προεξέχουν. Μια άλλη συχνή κήλη περιλαμβάνει τους δίσκους της σπονδυλικής και προκαλεί ισχιαλγία. Μια κήλη εμφανίζεται, επίσης, όταν το στομάχι προεξέχει μέσα στο μεσοθωράκιο διαμέσου του ανοίγματος του οισοφάγου στο διάφραγμα. Με τον όρο μετεγχειρητική κήλη εννοούμε την ίδια την προβολή, μέσα, όμως, από κάποια οπή που δημιουργήθηκε από ατελή σύγκλειση του εγχειρητικού τραύματος.

Οι κήλες εμφανίζονται είτε με πόνο στην περιοχή, αλλά τις περισσότερες φορές είναι ανώδυνες, σαν μια ορατή ή ψηλαφητή μάζα. Ο λιπώδης ιστός εισέρχεται συνήθως πρώτος, και μπορεί να συνοδεύεται από ένα τμήμα ενός οργάνου ή και ολόκληρο όργανο. Οι κήλες προκαλούνται από μια διαταραχή ή άνοιγμα στην περιτονία, ή του ινώδους ιστού που σχηματίζει το κοιλιακό τοίχωμα. Είναι δυνατόν η διόγκωση που συνδέεται με μια κήλη να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται (ανατασσόμενη κήλη).

Συμπτώματα και σημεία κήλης

Ποικίλουν ανάλογα με τον τύπο της κήλης.

Τις περισσότερες φορές το κυρίαρχο σύμπτωμα που οδηγεί τον ασθενή στο γιατρό είναι μια ανώδυνη, τις περισσότερες φορές, διόγκωση του δέρματος στη βουβωνική περιοχή, τη μηροβουβωνική περιοχή, την περιομφαλική ή την επιγαστρική χώρα.

Ο ασθενής με περισφιγμένη κήλη πρέπει να οδηγείται άμεσα στο χειρουργείο για την αποφυγή σημαντικότατων επιπλοκών. Καμία προσπάθεια ανάταξης της κήλης δεν πρέπει να επιχειρείται εάν η συμπτωματολογία περίσφιξης έχει εγκατασταθεί πλέον των τριών ωρών, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να τοποθετηθεί εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας νεκρωμένο τμήμα επιπλόου ή λεπτού εντέρου με βαρύτατες συνέπειες για τον ασθενή.

Τα συμπτώματα μπορεί να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν σε ορισμένες βουβωνοκήλες. Ένα εξόγκωμα στην βουβωνική χώρα ή σε άλλη κοιλιακή περιοχή μπορεί να είναι ορατό. Όταν ο ασθενής στέκεται όρθιος ένα τέτοιο εξόγκωμα γίνεται ακόμα πιο φανερό ή καλύτερα όταν βήχει και όταν αυξάνει την ενδοκοιλιακή πίεση. Εκτός από τη διόγκωση, άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο στη βουβωνική χώρα και μια αίσθηση βάρους στην περιοχή και στους άνδρες, υπάρχει, μερικές φορές, πόνος και οίδημα στο όσχεο γύρω από την περιοχή των όρχεων.

Οι μη ανατασσόμενες κήλες στην κοιλιακή χώρα μπορεί να είναι επώδυνες, αλλά το κύριο γνώρισμά τους είναι ότι δεν μπορούν να επιστρέψουν στην κοιλιακή κοιλότητα όταν σπρώχνονται. Μπορεί να είναι χρόνια μια κήλη, και αν και ανώδυνη, μπορεί να οδηγήσει σε στραγγαλισμό (απώλεια της παροχής αίματος) ή / και απόφραξη (συστροφή του εντέρου). Οι περισφιγμένες κήλες είναι πάντα επώδυνες και ο πόνος ακολουθείται από ευαισθησία. Ναυτία, εμετός, ή πυρετός μπορεί να συνυπάρχουν σε αυτές τις περιπτώσεις και αυτό οφείλεται σε απόφραξη του εντέρου. Επίσης, η διόγκωση της κήλης σε αυτή την περίπτωση μπορεί να γίνει κόκκινη, μοβ ή μαύρη και ροζ.

Στη διάγνωση της κοιλιακής κήλης, η απεικόνιση είναι το κύριο μέσο για την ανίχνευση εσωτερικής κήλης και άλλων μη ψηλαφητών κηλών. Η αξονική τομογραφία CT ή η μαγνητική τομογραφία μπορεί να δείξουν με ακρίβεια την ανατομική θέση του σάκου της κήλης, το περιεχόμενο του σάκου, καθώς και τυχόν επιπλοκές και προσφέρουν σαφείς λεπτομέρειες του κοιλιακού τοιχώματος.

Αιτίες κηλών

Οι αιτίες της κήλης ποικίλλουν ανάλογα με το κάθε άτομο. Μεταξύ των πολλαπλών αιτίων, ωστόσο, είναι τα μηχανικά αίτια που περιλαμβάνουν: Ακατάλληλη άρση μεγάλου βάρους, έντονος βήχας για μεγάλες περιόδους, τραύματα με αιχμηρά εργαλεία στην κοιλιά, και λανθασμένη στάση του σώματος.

Επιπλέον, οι συνθήκες που αυξάνουν την πίεση στην κοιλιακή κοιλότητα μπορεί επίσης να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν τις ήδη υπάρχουσες κήλες: Παχυσαρκία, τέντωμα κατά τη διάρκεια μιας κίνησης του εντέρου ή την ούρηση (δυσκοιλιότητα, διογκωμένος προστάτης), χρόνια πνευμονική νόσος, και επίσης, το υγρό στην κοιλιακή κοιλότητα (ασκίτης).

Επίσης, οι μύες αποδυναμώνονται από την κακή διατροφή, το κάπνισμα, και την υπερπροσπάθεια.

Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει εκ γενετής μια αδυναμία σύγκλισης των μυών. Αν κάποιος από τους γονείς σας έχει κήλη, είναι πιο πιθανό να αναπτύξετε μία…

Εγκυμοσύνη

Αιφνίδια απώλεια βάρους: Οι άνθρωποι που ξαφνικά χάνουν βάρος διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν μια κήλη.

Παχυσαρκία: Οι άνθρωποι που είναι υπέρβαροι έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν κήλες σε σύγκριση με ανθρώπους που δεν είναι.

Κοκκύτης: Ο βήχας αυξάνει την πίεση στην κοιλιά, οδηγώντας σε πιθανή κήλη.

Διάγνωση κήλης

Η κλινική εξέταση

Η διάγνωση της κήλης γίνεται από το γιατρό κατά τη διάρκεια της κλινικής εξέτασης. Σε μερικές περιπτώσεις βοήθεια στη διάγνωση προσφέρουν το υπερηχογράφημα, αλλά κι η αξονική και κυρίως η μαγνητική τομογραφία.

Βουβωνοκήλη

Η βουβωνοκήλη είναι η συχνότερη κήλη του ανθρώπινου σώματος. Η υπεροχή που εμφανίζει ο ανδρικός πληθυσμός σε σχέση με το γυναικείο είναι της τάξης του 10/1. Οι βουβωνοκήλες είναι οι κήλες που αναπτύσσονται στη βουβωνική περιοχή και αποτελούν το 75-85% του συνόλου των κηλών. Η πιθανότητα ανάπτυξης βουβωνοκήλης ενός άνδρα κατά τη διάρκεια της ζωής του είναι 27%, ενώ μίας γυναίκας περίπου 3%.

Οι βουβωνοκήλες διακρίνονται σε ευθείες και σε λοξές αναλόγως της πορείας και της θέσης του σάκου σε σχέση με τα ανατομικά στοιχεία της περιοχής. Διακρίνονται επίσης, όπως όλες οι κήλες, σε απλές ή ανατασσόμενες όταν το περιεχόμενο μπορεί να επιστρέψει στην κοιλιά, σε μη ανατασσόμενες οι οποίες προβάλουν μόνιμα, σε αποφραγμένες όταν περιέχουν έντερο που έχει αποφραχθεί, και τέλος σε περισφιγμένες, δηλαδή, είναι μη ανατασσόμενες κήλες στις οποίες η αιμάτωση του περιεχόμενου οργάνου έχει επηρεαστεί.

Λοξή βουβωνοκήλη είναι η κήλη της οποίας ο σάκος διέρχεται δια του έσω βουβωνικού στομίου.

Η λοξή βουβωνοκήλη, είναι συνήθως, συγγενής και η υπεροχή που εμφανίζει ο ανδρικός πληθυσμός σε σχέση με το γυναικείο είναι της τάξης του 15/1. Λόγω της συγγενούς αιτιολογίας της, αυτή η κήλη εμφανίζεται κατά κανόνα σε μικρότερες του αναμενόμενου ηλικίες, που δεν ξεπερνούν το 40^ο έτος.

Ευθεία βουβωνοκήλη είναι η κήλη της οποίας ο σάκος προβάλλει από το έδαφος του βουβωνικού καναλιού, από κάποιο ευένδοτο σημείο της εγκάρσιας απονεύρωσης. Η ευθεία βουβωνοκήλη αφορά μεγαλύτερο ηλικιακά πληθυσμό, συχνότερα από τη λοξή και είναι αμφοτερόπλευρη και συχνά επίκτητη.

Σε ορισμένες επιλεγμένες περιπτώσεις βουβωνοκήλης, θα χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Μηροκήλη

Οι μηροκήλες συμβαίνουν ακριβώς κάτω από το βουβωνικό σύνδεσμο, όταν κοιλιακό περιεχόμενο περνά μέσα στο αδύναμο οπίσθιο τοίχωμα του μηριαίου πόρου. Μπορούν να είναι δύσκολο να διακριθεί από τη βουβωνοκήλη: Εντούτοις, γενικά εμφανίζεται πιο στρογγυλεμένη, και, σε αντίθεση με την βουβωνοκήλη, υπάρχει μια ισχυρή επικράτηση των γυναικών στις μηροκήλες. Η συχνότητα εμφάνισης του στραγγαλισμού της μηροκήλης είναι υψηλή. Η μηροκήλη δεν είναι μια κήλη ιδιαίτερα συχνή, καθώς το ποσοστό της δεν ξεπερνά το 5% των κηλών της βουβωνικής περιοχής, δυστυχώς, όμως, η διάγνωσή της γίνεται με την περίσφιξή της. Οι τεχνικές επισκευής είναι παρόμοιες για τις μηροκήλες και τις βουβωνοκήλες.

Ομφαλοκήλη

Είναι η προεξοχή του ενδοκοιλιακού περιεχόμενου διαμέσου αδύναμου τοιχώματος στη θέση της διόδου του ομφάλιου λώρου μέσω του κοιλιακού τοιχώματος. Οι ομφαλοκήλες στους ενήλικες είναι σε μεγάλο βαθμό επίκτητες, και είναι πιο συχνές σε παχύσαρκες ή έγκυες γυναίκες. Ο ελαττωματικός χιασμός ινών στην λευκή γραμμή μπορεί να συνεισφέρει. Η ομφαλοκήλη της παιδικής ηλικίας ή παραομφαλική κήλη των ενηλίκων εμφανίζει μεγαλύτερη συχνότητα στο γυναικείο πληθυσμό, περισφίγγεται δυσκολότερα από τη μηροκήλη, είναι σχετικά απλή η διάγνωσή της και το περιεχόμενό της είναι τμήμα του επιπλόου και σπανιότερα μέρος του λεπτού εντέρου.

Επιγαστρικές κήλες ή κήλες μέσης γραμμής

Είναι πιο σπάνιες, περισφίγγονται πιο σπάνια και θα πρέπει πάντα να διαφοροδιαγιγνώσκονται από τη διάταση της λευκής γραμμής, η οποία ούτε κήλη είναι ούτε μπορεί να προκαλέσει περίσφιξη ούτε απαιτεί χειρουργική αποκατάσταση.

Μετεγχειρητικές κήλες

Εμφανίζονται είτε ως αποτέλεσμα διάσπασης εγχειρητικού τραύματος συνεπεία επιμόλυνσης και φλεγμονής είτε ως αποτέλεσμα ανεπαρκούς σύγκλισης εγχειρητικής τομής λόγω κακής εγχειρητικής τεχνικής.

Διαφραγματοκήλη

Συμβαίνει στην ανώτατη στην κοιλιακή χώρα και είναι εσωτερική όταν τμήμα του στομάχου ή του εντέρου προεξέχει μέσα στη θωρακική κοιλότητα διαμέσου ενός ελαττώματος στο διάφραγμα. Η ολισθαίνουσα διαφραγματοκήλη είναι ο πιο συχνός τύπος, στον οποίο το επάνω μέρος του στομάχου ολισθαίνει (γλιστράει) μέσα στον θώρακα. Στη παραοισοφαγική διαφραγματοκήλη το επάνω μέρος του στομάχου διεισδύει στην θεωρακική κοιλότητα παράλληλα προς τον οισοφάγο προς τα άνω, δημιουργώντας έναν θύλακα. Ο τύπος αυτός διαφραγματοκήλης δεν είναι πολύ συνηθισμένος, αλλά εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, δυνατόν να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στην κορυφή του στομάχου. Η συγγενής διαφραγματοκήλη είναι μια ξεχωριστή οντότητα, που εμφανίζεται 1 στις 2000 γεννήσεις, και το έντερο περνάει μέσω διαφόρων τμημάτων του διαφράγματος, οπισθοπλευρικά (στο τρίγωνο Bochdalek, με αποτέλεσμα κήλη Bochdalek), ή πρόσθια-έσω-οπισθοστερνικά (στη σχισμή του Larrey / τρήμα Morgagni, με αποτέλεσμα την κήλη Morgagni).

Άλλες κήλες

Δεδομένου ότι πολλά όργανα ή μέρη οργάνων μπορεί να περάσουν μέσω πολλών ανοιγμάτων, είναι πολύ δύσκολο να δοθεί ένας πλήρης κατάλογος των κηλών.

Άλλοι τύποι κήλης

-Κήλη Amyand: Η κήλη Amyand αποτελεί μια σπάνια μορφή βουβωνοκήλης όπου το περιεχόμενο του κηλικού σάκου είναι η σκωληκοειδής απόφυση.

-Κήλη Cooper: Είναι μηροκήλη με δύο σάκους, έναν στο μηριαίο κανάλι, και έναν δεύτερο μέσα από ένα ελάττωμα στην επιφανειακή περιτονία και εμφανίζονται σχεδόν αμέσως κάτω από το δέρμα.

-Κήλη Littre: Μια κήλη που αφορά το εκκόλπωμα του Meckel.

-Οσφυϊκή κήλη: Μια κήλη στην οσφυϊκή περιοχή (δεν πρέπει να συγχέεται με μια κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου):

Κήλη του Petit: Μια κήλη μέσω τρίγωνο του Petit (κατώτερο οσφυϊκή τρίγωνο).
Κήλη Grynfeltt: μια κήλη μέσω του τριγώνου Grynfeltt-Lesshaft (ανώτερο οσφυϊκό τρίγωνο).

-Κήλη Maydl: Δύο γειτονικοί βρόχοi του λεπτού εντέρου βρίσκονται σε σάκο με ένα στενό λαιμό. Το τμήμα του εντέρου στο εσωτερικό της κοιλιάς στερείται αιμάτωσης και τελικά νεκρώνεται.

-Κήλη Morgagni: Ένας τύπος κήλης όπου κοιλιακό περιεχόμενο περνά στο θώρακα μέσω αδυναμίας στο διάφραγμα.

-Κήλη θυρεοειδούς τρήματος: Κήλη μέσα από το κανάλι του θυρεοειδούς τρήματος.

–Pantaloon κήλη: Συνδυασμένη άμεση και έμμεση κήλη, όταν ο σάκος προεξέχει και στις δύο πλευρές των κατώτερων επιγαστρικών χώρων.

–Περινεϊκή κήλη: Η περινεϊκή κήλη προεξέχει μέσω των μυών και της περιτονίας του περινέου. Μπορεί να είναι πρωτοπαθής, αλλά συνήθως αποκτάται μετά από περινεϊκή προστατεκτομή, κοιλιοπερινεϊκή εκτομή του ορθού ή πυελική εξεντέρωση.

–Προπεριτοναϊκή κήλη: Σπάνια κήλη που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το περιτόναιο, για παράδειγμα, όταν ένα μέρος της βουβωνοκήλης περάσει από τον εν τω βάθει βουβωνικό δακτύλιο στον προπεριτοναϊκό χώρο.

-Κήλη Richter: Μια κήλη που αφορά μόνο ένα πλευρικό τοίχωμα του εντέρου, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε στραγγαλισμό του εντέρου που οδηγεί σε διάτρηση μέσω ισχαιμίας χωρίς να προκαλεί απόφραξη του εντέρου ή οποιοδήποτε προειδοποιητικό σημείο.

-Ολισθαίνουσα κήλη: Εμφανίζεται όταν ένα όργανο παίρνει μαζί τμήμα του περιτοναίου, ή, με άλλα λόγια, το όργανο είναι μέρος του σάκου της κήλης. Το παχύ έντερο και η ουροδόχος κύστη συχνά εμπλέκονται. Ο όρος επίσης αναφέρεται συχνά για τις ολισθαίνουσες κήλες του στομάχου.

-Ισχιακή κήλη: Αυτή η κήλη στο ισχιακό τρήμα παρουσιάζεται πιο συχνά ως μια δυσάρεστη μάζα στην περιοχή του γλουτού. Εντερική απόφραξη μπορεί, επίσης, να προκύψει. Αυτό το είδος της κήλης είναι σπάνιο.

–Κήλη Spigelian κήλη: Αυτόματη πλευρική κοιλιοκήλη.

–Κήλη από αθλητισμό: Μια κήλη που χαρακτηρίζεται από χρόνιο πόνο στη βουβωνική χώρα σε αθλητές και διεσταλμένο επιπολής βουβωνικό δακτύλιο.

–Κήλη Velpeau: Μια κήλη στη βουβωνική χώρα μπροστά από τα μηριαία αγγεία.

–Πρωκτικές κήλες: Συμβαίνουν όταν οι ιστοί προεξέχουν γύρω από την πρωκτική μεμβράνη. Οι πρωκτικές κήλες είναι σπάνιες. Συχνά συγχέονται με τις αιμορροΐδες.

–Ενδοκρανιακές κήλες: Συμβαίνουν όταν εγκεφαλικός ιστός, υγρό, και τα αιμοφόρα αγγεία έχουν απομακρυνθεί από τη συνήθη θέση τους στο κρανίο. Ειδικά αν κήλες μέσα στο κρανίο λαμβάνουν χώρα κοντά στην περιοχή του εγκεφαλικού στελέχους, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται, αμέσως.

Χαρακτηριστικά κηλών

Οι κήλες μπορούν να ταξινομηθούν ανάλογα με την ανατομική θέση τους:

Κοιλιακές κήλες
Διαφραγματικές κήλες
Πυελικές κήλες
Πρωκτικές κήλες
Κήλες του πηκτοειδούς πυρήνα των μεσοσπονδύλιων δίσκων
Ενδοκρανιακές κήλες
Κήλες Spigelian

Καθεμία από τα παραπάνω κήλες μπορεί να χαρακτηρίζονται ως:

Συγγενείς ή επίκτητες: Οι συγγενείς κήλες συμβαίνουν πριν τον τοκετό ή κατά το πρώτο έτος της ζωής, και προκαλούνται από συγγενείς ανωμαλίες, ενώ οι επίκτητες κήλες αναπτύσσονται αργότερα στη ζωή. Ωστόσο, κάποιες εκ γενετής, γίνονται συμπτωματικές αργότερα στη ζωή, π.χ. από την αυξημένη κοιλιακή πίεση από βήχα.
Πλήρεις ή ατελείς: Για παράδειγμα, το στομάχι μπορεί μερικώς ή πλήρως να εισέλθει στο θώρακα.
Εσωτερικές ή εξωτερικές: Ανάλογα αν σχηματίζονται εντός του οργανισμού ή αν είναι ευδιάκριτες εξωτερικά.
Ενδοβρεγματικές κήλες: Κήλες που φθάνουν μόνο στο στρώμα μυ (κήλη Spigelian) δεν φαίνεται εξόγκωμα και δεν μπορούν να ανιχνευτούν εύκολα με την κλινική εξέταση.
Αμφοτερόπλευρες κήλες: Και στις δυο πλευρές.
Μη ανατασσόμενες κήλες: Το κηλικό περιεχόμενο δεν μπορεί να επιστρέψει σε κανονική θέση του με απλό χειρισμό.

Με τις κήλες αυτές μπορεί να αναπτυχθούν διάφορες επιπλοκές (πολύπλοκη ή απλή):

Στραγγαλισμός: Η πίεση στο κηλικό περιεχόμενο μπορεί να σταματήσει την παροχή αίματος (ειδικά οι φλέβες με χαμηλή πίεση, είναι ευαίσθητες και μπορεί να συμβεί φλεβική συμφόρηση) και να προκαλέσει ισχαιμία, και αργότερα νέκρωση και γάγγραινα.
Απόφραξη: Για παράδειγμα, όταν ένα τμήμα του εντέρου αποφραχθεί από τον στραγγαλισμό αυτό οδηγεί σε κράμπες, εμετό, ειλεό, απουσία αερίων και απουσία αφόδευσης.
Δυσλειτουργία οργάνου: Μια άλλη επιπλοκή προκύπτει όταν ένα κοίλο όργανο, ή γύρω όργανα, αρχίζουν να δυσλειτουργούν (για παράδειγμα, η κήλη του στομάχου προκαλεί καούρες, η κήλη οσφυϊκού δίσκου προκαλεί ισχιαλγία κ.ά).

Θεραπεία κηλών

Η χειρουργική επέμβαση, συνήθως, συνιστάται για τους περισσότερους τύπους κηλών για την πρόληψη επιπλοκών, όπως την απόφραξη του εντέρου ή το στραγγαλισμό του ιστού, αν και οι ομφαλοκήλες και οι σταθερές κήλες, συνήθως, αφήνονται να επουλωθούν από μόνες τους. Οι περισσότερες κοιλιακές κήλες μπορεί χειρουργικώς να επιδιορθωθούν, αλλά η χειρουργική επέμβαση συχνά έχει επιπλοκές, όπως ο χρόνιος πόνος στη βουβωνική χώρα. Ο χρόνος που απαιτείται για την αποκατάσταση μετά τη θεραπεία μειώνεται σημαντικά εάν οι κήλες αποκατασταθούν λαπαροσκοπικά, η με ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές. Οι απλές κήλες ανατάσσονται πιέζοντας πίσω, και στη συνέχεια γίνονται εργασίες επιδιόρθωσης του αδύναμου μυϊκού ιστού (συρραφή κήλης). Εάν έχουν συμβεί επιπλοκές, ο χειρουργός θα ελέγξει τη βιωσιμότητα του οργάνου και θα γίνει εκτομή εάν είναι απαραίτητο.

Τεχνικές αποκατάστασης κηλών

Η παλαιά ανοιχτή μέθοδος αποκατάστασης έχει μεγάλο μετεγχειρητικό πόνο λόγο τάσης και πολύ υψηλό ποσοστό υποτροπών. Γίνεται με γενική αναισθησία, επισκληρίδιο και μερικές φορές με τοπική αναισθησία και τοποθέτηση πλέγματος εξωπεριτιναϊκά. Ο εγχειρητικός χρόνος φθάνει μέχρι τα 40 λεπτά, ο ασθενής μένει 2 ημέρες στο νοσοκομείο και σε 2 εβδομάδες επανέρχεται στη δουλειά. Η επάνοδος στην έντονη άσκηση και γυμναστική γίνεται σε 2 μήνες. Σε πόνο χρησιμοποιούνται παυσίπονα. Σήμερα η μυϊκή ενδυνάμωση συχνά περιλαμβάνει συνθετικά υλικά από πολυπροπυλένιο, τιτάνιο κ. ά (πλέγματα). Το πλέγμα τοποθετείται είτε πάνω στο έλλειμμα (πρόσθια αποκατάσταση) ή κάτω από το ελάττωμα (οπίσθια αποκατάσταση). Συνδετήρες χρησιμοποιούνται για να κρατήσουν το πλέγμα στη θέση του. Είναι μια αποκατάσταση χωρίς τάση με χαμηλά ποσοστά υποτροπής της τάξεως του 5% Τα στοιχεία δείχνουν ότι η τοποθέτηση πλέγματος έχει χαμηλότερο ποσοστό υποτροπών και ταχύτερη περίοδο ανάρρωσης σε σύγκριση με τις μεθόδους ραμμάτων. Ωστόσο, η προσθετική χρήση πλέγματος φαίνεται να έχει υψηλότερη συχνότητα χρόνιου πόνου και επιμόλυνσης. Το εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα (όπως σε διαβήτης) είναι αρνητικός παράγοντας για την τοποθέτηση πλέγματος.
Η λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση είναι η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση, και γίνεται με τοποθέτηση πλέγματος ενδοπεριτοναϊκά, η οποία απαιτεί μία ή περισσότερες μικρές τομές και γίνεται με γενική αναισθησία. Πολλοί ασθενείς χειρουργούνται στη βραχεία νοσηλεία και είναι σε θέση να επιστρέψουν στην εργασία τους μέσα σε μια εβδομάδα ή δύο, ενώ οι έντονες δραστηριότητες απαγορεύονται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ο εγχειρητικός χρόνος είναι περίπου ίδιος με την ανοικτή μέθοδο, αλλά ο μετεγχειρητικός πόνος είναι μικρότερος. Μικρότερος είναι και ο χρόνος παραμονής στο νοσοκομείο, γρηγορότερη είναι η επάνοδος στην εργασία και καλύτερο είναι το αισθητικό αποτέλεσμα. Βέβαια, έχει υψηλότερο κόστος και αν υπάρχουν συμφύσεις στην περιοχή από παλαιότερα χειρουργεία αυξάνεται ο εγχειρητικός χρόνος. Οι ασθενείς που τους έχει τοποθετηθεί πλέγμα έχουν πόνο που μπορεί να διαρκέσει περισσότερο, και συχνά μένει για πάντα. Οι χειρουργικές επιπλοκές έχουν εκτιμηθεί να είναι πάνω από 20 τοις εκατό και είναι ο χρόνιος πόνος, οι λοιμώξεις χειρουργικού πεδίου, οι τραυματισμοί των νεύρων και των αιμοφόρων αγγείων, ο τραυματισμός σε γειτονικά όργανα, και η υποτροπή κήλης.
Η ρομποτική μέθοδος στην αποκατάσταση της κήλης γίνεται με γενική αναισθησία και τοποθέτηση πλέγματος ενδοπεριτοναϊκά και προσφέρει τα πλεονεκτήματα της τρισδιάστατης εικόνας του χειρουργικού πεδίου, με μόνιτορ υψηλής ευκρίνειας, ακόμη καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο και σύντομη επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες. Το κόστος, βέβαια είναι μεγαλύτερο.
Η χρήση εξωτερικών ιατρικών συσκευών για να διατηρήσουν τον περιορισμό της κήλης χωρίς την αποκατάσταση της υποκείμενης βλάβης (όπως ζώνες, κλπ) χρησιμοποιούνται συχνά αν και πολλοί θεωρούν ότι δεν προσφέρουν βοήθεια στην αποκατάσταση της κήλης και μπορεί, επιπλέον να αλλοιώσουν ανατομικές δομές καθιστώντας την χειρουργική αποκατάσταση δύσκολη.

Επιπλοκές χειρουργείου κηλών

Οι επιπλοκές είναι η απόρριψη του πλέγματος που χρησιμοποιείται για την επισκευή της κήλης, η φλεγμονή και η επιμόλυνση του πλέγματος, ο ειλεός, ο στραγγαλισμός του εντέρου, η υδροκήλη, η αιμορραγία και διάφορα αυτοάνοσα προβλήματα.

Πρόληψη δημιουργίας κήλης

Μπορείτε να αποτρέψετε μια κήλη με διαφορετικούς τρόπους. Για παράδειγμα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κατάλληλη τεχνική ανύψωσης βαρών, να χάσετε βάρος (εάν είστε υπέρβαρος) ή να προσθέσετε περισσότερες φυτικές ίνες και υγρά στη διατροφή σας για να αποφύγετε τη δυσκοιλιότητα.