Τα οφέλη από την παπάγια στην υγεία

30 Ιανουαρίου 2016

Η παπάγια στη θεραπεία του καρκίνου

Η Αζίμινα ή Asimina triloba ή Pawpaw, American Custard Apple ή West Virginia Banana Indiana ή δεντροπέπονο ή “pawpaw,” ή παπάγια (papaya) μοιάζει με δένδρο. Το νοτιοαμερικάνικο pawpaw αποτελεί ένα διαφορετικό είδος, του γένους Asimina.

Η παπάγια η κοινή ή Papaya vulgaris ή Carica papaya ή πεπονόδενδρο ανήκει στην οικογένεια των Παπαγιίδων.

Ο βλαστός του φτάνει σε ύψος τα 5 μ. Τα φύλλα του είναι με μακρύ χοντρό μίσχο, μεγάλα, παλαμόσχιδα, μαζεμένα στην κορυφή του κορμού και είναι διατεταγμένα σε σπείρες. Τα φύλλα είναι μεγάλα και η διάμετρός τους κυμαίνεται από 50-70 εκατοστά. Τα άνθη είναι δίοικα, τα αρσενικά είναι πολλά μαζί, πρασινοκίτρινα και βρίσκονται στα αρσενικά δένδρα και τα θηλυκά είναι μονήρη και βρίσκονται στον κορμό του θηλυκού δένδρου. Ο καρπός είναι μεγάλος σαρκώδης σαν μικρό πεπόνι και εδώδιμος. Ανθίζει κατά την άνοιξη και χρησιμοποιείται ως καλλωπιστικό, αλλά και για τα ωφέλιμα φρούτα που μαλακώνουν όταν ωριμάσουν (όπως το ώριμο αβοκάντο ή και πιο μαλακά και η φλούδα τους έχει χρώμα ώχρας προς πορτοκαλί. Η γεύση του φρούτου μοιάζει με εκείνη του ροδάκινου, της μπανάνας και του ανανά. Κύριος εχθρός του είναι ένα είδος μύγας, με την ονομασία “Papaya Fruit Fly”. To έντομο αυτό μοιάζει με σφήκα και γεννά τα αυγά του στο νεαρό φυτό.

Είναι το πρώτο οπωροφόρο δέντρο του οποίου το γονιδίωμα αποκρυπτογραφήθηκε.

Το φυτό καλλιεργείται στις περισσότερες χώρες με τροπικό κλίμα, όπως στη Βραζιλία, την Ινδία, τη Νότια Αφρική, τη Σρι Λάνκα και τις Φιλιππίνες.

Χρήσιμα μέρη παπάγιας

Χρήσιμα μέρη για φαρμακευτικούς σκοπούς είναι οι καρποί, ο χυμός του κορμού και οι σπόροι.

Δραστικές ουσίες παπάγιας

Οι καρποί του περιέχουν ένζυμα, όπως η παπαϊνη, πηκτίνη, γόμμη, λευκωματούχες ουσίες, κερί, ρητίνη, σάκχαρο, μηλικό οξύ και βιταμίνες Α,Β, C και Κ.

Οι σπόροι του περιέχουν καρικίνη, που είναι ένα γλυκοσίδιο και ένα ενζυμο, τη μυροσίνη.

Τα φύλλα του περιέχουν αλκαλοειδή, την καρπαϊνη που επιδρά στην καρδιά.

Η παπαϊνη είναι ένα δυνατό ένζυμο που μπορεί να αντικαταστήσει την πεψίνη και γι΄αυτό η παπάγια βοηθά στην χώνεψη δύσπεπτων τροφών, φτιάχνει την οξύτητα του στομάχου, είτε είναι υψηλή είτε χαμηλή και γι΄αυτό συστήνεται σε άτομα με προβλήματα πέψης. Στη φαρμακοβιομηχανία φτιάχνουν δισκία για άτομα με προβλήματα πέψης.

Με τη βιταμίνη Κ που περιέχει, επιδρά στο χρόνο πήξης του αίματος, ελαττώνοντάς τον και αποτρέπει τις αιμορραγίες.

Τα οφέλη από την παπάγια στην υγεία

Το ώριμο φρούτο τρώγεται συνήθως ωμό, χωρίς τη φλούδα ή τα κουκούτσια.

Το άγουρο πράσινο φρούτο μπορεί να φαγωθεί μαγειρεμένο, ειδικά σε κάρι, σαλάτα και σιγοβρασμένο.

Η πράσινη μπανάνα, ωμή αλλά και μαγειρεμένη, χρησιμοποιείται στην κουζίνα της Ταϊλάνδης.

Η παπαΐνη χρησιμοποιείται από πολλούς κατοίκους των χωρών όπου καλλιεργούνται οι παπάγιες, για τη θεραπεία τραυμάτων από αιχμηρά εργαλεία, για εξανθήματα, τσιμπήματα και εγκαύματα. Χρησιμοποιείται ως φάρμακο σε αλοιφή. Ο Χάρισον Φορντ είχε χρησιμοποιήσει παπαΐνη στην πλάτη του για τη θεραπεία του στη διάρκεια γυρισμάτων της ταινίας από τη σειρά “Ιντιάνα Τζόουνς”.

Επίσης, ιατρικές έρευνες σε ζώα επιβεβαίωσαν την αντισυλληπτική και αμβλωτική ιδιότητα του φυτού. Οι σπόροι του, επίσης, έχουν αντισυλληπτικές ιδιότητες στους αρσενικούς πιθήκους (σε συγκεκριμένο είδος).

Οι μαύροι σπόροι είναι εδώδιμοι και έχουν στυφή, πιπεράτη γεύση. Πολλές φορές αλέθονται και χρησιμοποιούνται σε αντικατάσταση του μαυροπίπερου.

Σε μερικές περιοχές της Ασίας σιγοψήνουν τα νεαρά φύλλα της παπάγιας και τα τρώνε, όπως το σπανάκι.

Το ώριμο φρούτο θεραπεύει την τριχοφυτίαση, ενώ οι άγουροι καρποί θεραπεύουν την υπέρταση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αφροδισιακά.

Τοπικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο καρπός για επούλωση πληγών στο δέρμα.

Ο χυμός του φρούτου και ειδικά τα ένζυμα που περιέχει μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση των γαστρεντερικών αερίων.

Οι σπόροι του είναι αντιφλεγμονώδεις και αναλγητικοί, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία των πόνων στο στομάχι, αλλά και για μυκητιάσεις.

Τα φύλλα χρησιμοποιούνται ως τονωτικό για την καρδιά, αναλγητικό και για τη θεραπεία του στομαχόπονου.

Οι ρίζες χρησιμοποιούνται επίσης ως αναλγητικό.

Ο χυμός του καρπού είναι μαλακτικός για το δέρμα και συστήνεται με επαλείψεις σε κοκκίνισμα και ερεθισμό του δέρματος και για την καταπολέμηση των φακίδων.

Ο χυμός καταπολεμά και τα σκουλήκια στα έντερα.

Ο χυμός των ανώριμων φρούτων σε σκόνη, που τον παίρνετε, αφού λιώσετε και σουρώσετε ανώριμη παπάγια και την αφήσετε στον ήλιο να ξεραθεί, με επαλείψεις των αμυγδαλών κάθε 5 λεπτά σκοτώνει το μικρόβιο της διφθερίτιδας.

Ο χυμός των φύλλων και του κορμού μαλακώνει το κρέας και πήζει το γάλα.

Τα ζώα που τρώνε παπάγια έχουν μαλακό και τρυφερό δέρμα.

Τα φύλλα εξωτερικά χρησιμοποιούνται σαν κατάπλασμα για την περιποίηση πληγών.

Τα φύλλα χρησιμοποιούνται για την παρασκευή σαπουνιών.

Η παπάγια χρησιμοποιείται και ως εναλλακτική θεραπεία για τον καρκίνο

Το Pawpaw και τα συστατικά του καταστέλλουν την αγγειογένεση των όγκων μέσω της οδού HIF-1/VEGF.

Τα προϊόντα που περιέχουν εκχυλίσματα pawpaw (Αζημίνα triloba, Annonaceae) περιέχουν acetogenins που αναστέλλουν τον ιστικό παράγοντα υποξίας-1 (HIF-1) με τη μεσολάβηση στο σηματοδοτικό μονοπάτι. Σε κύτταρα T47D, η pawpaw και οι acetogenins 10-hydroxyglaucanetin, annonacin, και annonacin Α αναστέλλουν την υποξία που επάγεται από την ενεργοποίηση του HIF-1. Αυτή η αναστολή συσχετίζεται με την καταστολή της υποξικής επαγωγής του HIF-1 των γονιδίων στόχων VEGF και GLUT-1. Η επαγωγή της εκκρινόμενης πρωτεΐνης VEGF παίζει ρόλο στην αγγειογένεση του όγκου. Τόσο το εκχύλισμα όσο και οι acetogenins μπλοκάρουν την αγγειογένεση από την διέγερση της υποξίας των κυττάρων T47D in vitro. Η αναστολή της HIF-1 ενεργοποίησης συνδέεται με την καταστολή της μιτοχονδριακής αναπνοής στο συγκρότημα Ι.

Έτσι, η αναστολή της ενεργοποίησης του HIF-1 και της αγγειογένεσης του όγκου αποτελεί ένα νέο μηχανισμό δράσης για αντικαρκινικά φάρμακα, όπως το εκχύλισμα παπάγιας.

Η παπάγια και η γκραβιόλα περιέχουν annonaceous acetogenins που είναι λιπαρά οξέα μακράς αλύσου λιπαρά οξέα (C32 ή C34) που φέρουν ένα τερματικό δακτύλιο γ-λακτόνης και αναστέλλουν ισχυρά τη δραστικότητα της οξειδοαναγωγάσης NADH-ουβικινόνης, ένα συστατικό της αλυσίδας της μιτοχονδριακής μεταφοράς ηλεκτρονίων. Σε γενικές γραμμές, η αναστολή της παραγωγής ΑΤΡ πιστεύεται ότι ευθύνεται για τις αντικαρκινικές, αντιικές και παρασιτοκτόνες τους ιδιότητες.

Με απλά λόγια, τα κύτταρα χρειάζονται ενέργεια για να ζήσουν, να επιβιώσουν και να πολλαπλασιαστούν. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της πέψης, η τροφή διασπάται για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τα κύτταρα στο σώμα μας. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ο σχηματισμός του σακχάρου στο αίμα, δηλαδή της γλυκόζης. Καθώς το αίμα ταξιδεύει σε όλο το σώμα, τα κύτταρα απορροφούν την γλυκόζη. Όλα τα κύτταρα τη χρειάζονται, αλλά ορισμένα, όπως τα καρκινικά τη χρειάζονται περισσότερο.

Το κύτταρο έχει κάποια ειδικά μόρια στο εξωτερικό για τη μεταφορά της γλυκόζης το αίμα μέσα στο κύτταρο. Το κύτταρο πρέπει να μετατρέψει τη γλυκόζη σε ηλεκτρόνια, δηλαδή αξιοποιήσιμη ενέργεια, στα μιτοχόνδρια του κυττάρου. Η γλυκόζη και το οξυγόνο χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας για τις ανάγκες των κυττάρων. Η ενέργεια που παράγεται ονομάζεται αδενοσίνη tryphosphate ή ATP.

Σε γενικές γραμμές, τα καρκινικά κύτταρα καταναλώνουν πολύ ΑΤΡ για να επιβιώσουν και να πολλαπλασιαστούν. Έτσι, εάν το ΑΤΡ που παράγεται από τα μιτοχόνδρια των καρκινικών κυττάρων με κάποιο τρόπο μειωθεί σημαντικά, αυτά τα κύτταρα μπορούν να επηρεαστούν αρνητικά, και νεκρώνονται.

Ακετογενίνες είναι οι ουσίες που μειώνουν το ΑΤΡ

Οι Annonaceous Acetogenins μειώνουν δραστικά την παραγωγή ΑΤΡ των μιτοχονδρίων των κυττάρων. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές acetogenins.

Η παπάγια περιέχει πολύ περισσότερες ακετογενίνες από την Graviola.

Tα φρούτα και oi σπόροi, της παπάγιας έχουν μεγαλύτερη συγκέντρωση από ακετογενίνες από τα κλαδιά του δέντρου και μάλιστα κατά τη διάρκεια του μήνα του Μαΐου.

Όταν ένα άτομο καταναλώνει υψηλή ποσότητα ακετογενινών με κάψουλες παπάγιας η παροχή αίματος μαζί με τη γλυκόζη παραδίδει στα κύτταρα και τις ακετογενίνες. Παρά το γεγονός ότι μια μικρή ποσότητα acetogenins μπορεί να φθάσει σε μη καρκινικά κύτταρα, η προκύπτουσα μείωση της παραγωγής ΑΤΡ δεν είναι αρκετή στις περισσότερα από αυτά τα κύτταρα για να προκαλέσει οποιαδήποτε προβλήματα. Η τεράστια ενεργειακή απαίτηση των καρκινικών κυττάρων κάνει τις acetogenins να πηγαίνουν σε αυτά τα κύτταρα. Επιπλέον, όταν οι acetogenins σταματούν την παραγωγή ενέργειας στα καρκινικά κύτταρα που χρειάζονται πολύ ενέργεια και η προκύπτουσα μείωση της παραγωγής ενέργειας ATP είναι πολύ μεγαλύτερη από ό, τι στα περισσότερα φυσιολογικά κύτταρα. Έτσι, εάν καρκινικά κύτταρα είναι παρόντα στο σώμα, η παπάγια θα τα σκοτώσει.

Η παπάγια κάνει τα καρκινικά κύτταρα να λοιμοκτονούν. Έτσι, η δράση της είναι, συνήθως, πιο αργή από τη χημειοθεραπεία. Ωστόσο, οι παρενέργειες είναι ελάχιστες.

Οι ιδιότητες των ακετογενινών:

Οι Acetogenins μειώνουν την παραγωγή της κυτταρικής ενέργειας (ΑΤΡ), στερώντας έτσι τα καρκινικά κύτταρα από την ενέργεια που χρειάζεται για να επιβιώσουν.
Οι Acetogenins μειώνουν την ανάπτυξη των αιμοφόρων αγγείων στα καρκινικά κύτταρα. Επειδή τα καρκινικά κύτταρα χρειάζονται περισσότερο ΑΤΡ, χρειάζονται περισσότερο γλυκόζη. Έτσι, το σώμα δημιουργεί νέα αιμοφόρα αγγεία για να παραδώσει τη γλυκόζη. Στην πραγματικότητα, η ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων χρειάζεται ΑΤΡ, έτσι ώστε η μείωση του ΑΤΡ βοηθάει στη μείωση της ανάπτυξης που είναι απαραίτητη για την επιβίωση των καρκινικών κυττάρων.
Οι Acetogenins είναι χρήσιμες και πιο αποτελεσματικές από τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα που αναπτύσσουν αντίσταση (MDR), διότι τα καρκινικά κύτταρα έχουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν και να απορρίπτουν τις χημικές ουσίες με τις οποίες εξοικοιώνονται. Τα κύτταρα θα αναπτύξουν μια αντλία για να εμποδίσουν τα χημειοθεραπευτικά να μπουν μέσα στα κύτταρα. Η αντλία αυτή, επίσης, χρησιμοποιεί ΑΤΡ και η μείωση στα κύτταρα της ενέργειας μειώνει την ικανότητά τους να διώχνουν τα φάρμακα χημειοθεραπείας, καθιστώντας έτσι τα κύτταρα ευαίσθητα στις χημειοθεραπείες, που δρουν σύμφωνα με το μοριακό προφίλ του όγκου. Τα μειωμένα επίπεδα του ΑΤΡ μειώνουν την ταχεία κυτταρική ανάπτυξη.

Οι κάψουλες λαμβάνονται 3-4 φορές την ημέρα με το φαγητό. Οι β-γλυκάνες, όταν λαμβάνονται ανάμεσα στα γεύματα βοηθούν στην απορρόφηση της παπάγιας.

Το συμπλήρωμα διατροφής Paw paw δεν έχει παρενέργειες.

Το συμπλήρωμα αυτό διατροφής είναι 300 φορές πιο τοξικό από τις χημειοθεραπείες, χωρίς τις παρενέργειες (απώλεια μαλλιών και απώλεια βάρους). Αν η η παπάγια ληφθεί με άδειο στομάχι, μπορεί να εμφανιστούν ναυτία ή / και έμετος. Το ίδιο ισχύει αν ληφθεί υπερβολική δόση, αν και θεωρείται ευεργετική. Μια προσωρινή μείωση της ενέργειας που οφείλεται στη μείωση του ATP στα κύτταρα σε όλο το σώμα, μπορεί να παρατηρηθεί. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή κατά τη συγκομιδή, καθώς η μπανάνα αυτή εκκρίνει ένα υγρό όταν δεν είναι αρκετά ώριμη και αυτό μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό και αλλεργική αντίδραση σε ορισμένα άτομα.

Σε γενικές γραμμές, το εκχύλισμα παπάγιας μπορεί να χρησιμοποιηθεί και προληπτικά.

Μερικές φορές χρησιμοποιείται για λιγότερο από ένα μήνα εσωτερικά για παράσιτα.

Έτσι, αν ένα άτομο που έχει καρκίνο θα πρέπει να πάρει το εκχύλισμα για ένα μήνα τουλάχιστον και στη συνέχεια για μία εβδομάδα κάθε μήνα. Επίσης, απαιτείται ένα αντιοξειδωτική προϊόν με β-γλυκάνες.

Παρακολουθήστε το βίντεο στα πολυμέσα