Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου, 2025
ΑρχικήΚλασική ΙατρικήΠαθολογίαΠώς αποβάλλονται οι τοξίνες από το ανθρώπινο σώμα

Πώς αποβάλλονται οι τοξίνες από το ανθρώπινο σώμα

Οδοί αποβολής των τοξινών από το σώμα

Οι οδοί αποτοξίνωσης είναι οι κύριοι, οι βοηθητικοί και οι έκτακτοι:

-Κύριοι οδοί αποτοξίνωσης

Έντερο και κόπρανα

Νεφροί και ούρα

Δέρμα και ιδρώτας και σμήγμα

Πνεύμονες και εκπνοή

Μήτρα και έμμηνος ρύση

-Βοηθητικοί οδοί αποτοξίνωσης

Μάτια και δάκρυα

Κόλπος και κολπικά υγρά

Πέος και σμήγμα

-Έκτακτοι οδοί αποτοξίνωσης

Μύτη και παραρρίνια με την καταρροή σε αλλεργική ρινίτιδα και σε συνάχι

Τραχεία και βρόγχοι και φλέγματα σε βρογχίτιδα

Δέρμα και εξανθήματα και σπυράκια και ακμή και δοθιήνες και εκζέματα κ.ά.

Τα νεφρά και ο ιδρώτας αποβάλλουν τις υδατοδιαλυτές τοξίνες, οι πνεύμονες τις πτητικές τοξίνες, το σμήγμα τις λιποδιαλυτές τοξίνες, το έντερο τις υδατοδιαλυτές και λιποδιαλυτές τοξίνες.

Το έντερο μπορεί να αποβάλλει υδατοδιαλυτές, λιποδιαλυτές και πτητικές τοξίνες και είναι ο σημαντικότερος δρόμος αποτοξίνωσης κι έχει μεγάλη αναγεννητικότητα και οι βλάβες που παθαίνει το ίδιο το έντερο από τις τοξίνες ελαχιστοποιούνται.

Οι νεφροί είναι η δεύτερη οδός αποβολής των υδατοδιαλυτών τοξινών και μπορεί να γίνονται βαθύχρωμα και δύσοσμα.

Οι πνεύμονες και το δέρμα αποβάλλουν τις υπόλοιπες τοξίνες και η αναπνοή μυρίζει και το δέρμα γίνεται λιπαρό κι αυξάνουν οι εφιδρώσεις.

Με την έμμηνο ρύση γίνεται αποβολή υδατοδιαλυτών και λιποδιαλυτών τοξινών σε ανάγκη.

Τα δάκρυα αποβάλλουν υδατοδιαλυτές τοξίνες και μπορεί να είναι και το αίτιο επιπεφυκίτιδας και ρυτίδων.

Ο κόλπος όταν αποβάλλει τοξίνες κάνει τα κολπικά υγρά δύσοσμα και ερεθιστικά για τον κόλπο και το αιδοίο.

Τέλος από το πέος εκκρίνεται σμήγμα με λιποδιαλυτές τοξίνες.

Σε οξεία λοίμωξη ή αλλεργίες, όπως σε αλλεργική ρινίτιδα ή ιγμορίτιδα ή συνάχι η μύτη και τα παραρρίνια αποβάλλουν υδατοδιαλυτές τοξίνες, η τραχεία και οι βρόγχοι με τα φλέγματα υδατοδιαλυτές και λιποδιαλυτές τοξίνες και νεκρά κύτταρα και προϊόντα των μικροβίων. Το δέρμα με τα σπυράκια, τους δοθιήνες κ.ά ανακουφίζεται με την αποβολή τοξινών.

Έστω ότι το σώμα έρχεται σε επαφή με ένα παθογόνο μικρόβιο. Τότε κινητοποιούνται οι μηχανισμοί άμυνας του οργανισμού προκαλείται πυρετός και συμπτώματα αποτοξίνωσης τα οποία δεν πρέπει να θεραπευθούν με αντιβιοτικά, κορτιζόνη, αντιισταμινικά, αντιφλεγμονώδη κ.ά. Όταν κάποιος αρρωστήσει η νηστεία και η καλή διατροφή θα κινητοποιήσουν τους μηχανισμούς αποτοξίνωσης. Η εξυγίανση του εντέρου και η αποφυγή χημικών φαρμάκων ανακουφίζουν από τις οξείες και χρόνιες ασθένειες.

Όποιος έχει πάρει παυσίπονο γνωρίζει σίγουρα ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της προσωρινής ανακούφισης και της πραγματικής επούλωσης. Παρόλο που ένα άτομο παίρνει το παυσίπονο και δεν αισθάνεται συνειδητά τον πόνο, είναι ευρέως κατανοητό ότι αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει γίνει «θεραπεία» της νόσου.

Και όμως, είναι εκπληκτικό το πόσοι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα διάφορα συμβατικά φάρμακα θεραπεύουν… μόνο και μόνο επειδή παρέχουν βραχυπρόθεσμη ανακούφιση από τον πόνο ή τη δυσφορία. 

Για παράδειγμα, η εξάλειψη μιας λοίμωξης δεν θα επηρεάσει τους ανοσοποιητικούς παράγοντες που οδήγησαν το άτομο να είναι ευαίσθητο στη λοίμωξη και στην πραγματικότητα τα αντιβιοτικά είναι γνωστό ότι διαταράσσουν την εσωτερική οικολογία, επηρεάζουν την αφομοίωση των θρεπτικών ουσιών και ακόμη κάνουν το άτομο πιο ευάλωτο σε νέα μόλυνση.

Το άτομο με αρθρίτιδα, ως άλλο παράδειγμα, μπορεί να παίρνει συνεχώς ένα ή περισσότερα παυσίπονα φάρμακα που παρέχουν κάποια ανακούφιση, αλλά αυτά τα φάρμακα δημιουργούν, επίσης, αντοχή, εθισμό ή άλλα πολύ πιο σοβαρά προβλήματα υγείας.

Διαφοροποίηση της πραγματικής επούλωσης από την καταστολή της νόσου

Όταν κάποιος έχει ανακούφιση από οποιαδήποτε θεραπεία, συμβατική ή εναλλακτική, δεν πρέπει απαραίτητα να νομίζει ότι έχει γίνει πραγματική ίαση της ασθένειάς του. Μπορεί να σημαίνει ότι τα συμπτώματα εξαφανίστηκαν μόνα τους και η θεραπεία δεν είχε καμία σχέση με αυτό ή ότι η θεραπεία ανέστειλε τα συμπτώματα, παρέχοντας βραχυπρόθεσμη ανακούφιση, αλλά θα οδηγήσει στην επανεμφάνιση των συμπτωμάτων στο εγγύς μέλλον ή η θεραπεία κατέστειλε τα συμπτώματα του ατόμου ή το δικό του ανοσοποιητικό και αμυντικό σύστημα, προκαλώντας βαθύτερη ασθένεια στο σώμα. Παρόλο που η καταστολή των συμπτωμάτων μπορεί να προκαλέσει εξαφάνιση των συμπτωμάτων, αυτά αργά ή γρήγορα θα αντικατασταθούν με πιο σοβαρά, βαθύτερα συμπτώματα που μπορεί να είναι πιο δυσάρεστα και δυνητικά πιο επικίνδυνα.

Οι ομοιοπαθητικοί και οι φυσιοπαθητικοί ισχυρίζονται ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της πραγματικής επούλωσης, της ανακούφισης των συμπτωμάτων και της καταστολής της νόσου, παρόλο που κάθε ένα από αυτά τα αποτελέσματα μπορεί αρχικά να φαίνονται ότι είναι το ίδιο και το αυτό.

Αυτό που οι άνθρωποι, συνήθως, δεν καταλαβαίνουν είναι ότι μπορεί να υπάρχει κίνδυνος στη συχνή ή επαναλαμβανόμενη εφαρμογή θεραπειών που καταστέλλουν τα συμπτώματα. Η έννοια της καταστολής των συμπτωμάτων είναι καλά αποδεκτή και κατανοητή στην ψυχολογία. Συνήθως, παρατηρείται όταν ένα άτομο καταστέλλει τα συναισθήματά του και στη συνέχεια προκαλείται μεγαλύτερη συναισθηματική αναταραχή. Το ίδιο και πολλές συμβατικές ιατρικές θεραπείες μπορούν να καταστείλουν τα σωματικά συμπτώματα, οδηγώντας στη συνέχεια σε βαρύτερη ασθένεια. 

Οι γιατροί και οι εταιρείες φαρμάκων προσπαθούν να ελαχιστοποιούν τα πραγματικά προβλήματα καταστολής της νόσου με αναφορά στις “παρενέργειες” ενός φαρμάκου. Και τα «αποτελέσματα» ενός φαρμάκου και οι «παρενέργειες» έχουν άμεση επίδραση στο ανθρώπινο σώμα. Τα περισσότερα συμβατικά φάρμακα «καταστέλλουν» τα συμπτώματα … ή ακόμα καταστέλλουν και το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος. Τελικά, η επιδείνωση της νόσου στο άτομο είναι το αποτέλεσμα της χρήσης φαρμακολογικών παραγόντων που ελέγχουν ή να παρεμποδίζουν τα συμπτώματα που είναι οι φυσικές αμυντικές λειτουργίες του σώματος και τελικά κάνουν το άτομο πολύ πιο άρρωστο. Μια τέτοια καταστολή της διαδικασίας της νόσου μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια ασθένεια, ανοσολογική δυσλειτουργία και ψυχική ασθένεια.

Κατανόηση της θεραπευτικής διαδικασίας 

Ο πατέρας της αμερικανικής ομοιοπαθητικής ήταν ένας γερμανός γιατρός ο Constantine Hering, MD (1800-1880). Ο Hering ήταν ένας σεβαστός συμβατικός γιατρός που προσλήφθηκε από έναν εκδότη για να γράψει ένα βιβλίο επικριτικό για την ομοιοπαθητική, και στην έρευνά του για το θέμα, πείστηκε για την αποτελεσματικότητά της. Μετά από πολλά χρόνια πρακτικής ομοιοπαθητικής, παρατήρησε ότι οι άνθρωποι περνούν από μια ειδική διαδικασία επούλωσης όταν τους δίδεται το σωστό ομοιοπαθητικό φάρμακο. Οι ομοιοπαθητικοί σήμερα αναρωτιούνται εάν η σημαντική ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να ξεχωρίζει τον εαυτό του από τον «μη-εαυτό» του είναι δυναμικά συνδεδεμένη με την ψυχική και πνευματική κατάσταση ενός ατόμου, συνδέοντας έτσι το νου και την υγεία του σώματος. 

Τελικά, οι βασικές έννοιες της επιβίωσης και της εξέλιξης βρίσκονται στην καρδιά αυτής της κατανόησης των αμυντικών μηχανισμών του σώματος. Το ανθρώπινο σώμα μπορεί και θα υπερασπιστεί πρώτα τις πιο ζωτικές λειτουργίες του, προτού υπερασπιστεί τις πιο επιφανειακές λειτουργίες του, όταν βρίσκεται σε κίνδυνο.

Οι ομοιοπαθητικοί παρατηρούν ότι μια πραγματικά αποτελεσματική θεραπεία προκαλεί, μερικές φορές, μια προσωρινή επιδείνωση ορισμένων συμπτωμάτων, συνήθως στις επιφανειακές νόσους ή σε παλιά νοσήματα. Οι ομοιοπαθητικοί ισχυρίζονται ότι μια πραγματική επούλωση ή ίαση λαμβάνει χώρα όταν τα σημερινά συμπτώματα ενός ατόμου είναι πιο επιφανειακά από τα προηγούμενα. Ένας από τους λόγους που οι ομοιοπαθητικοί και οι ασθενείς τους έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι απλά πλασέμπο είναι οι παρατηρήσεις τους ότι κάποια συμπτώματα τείνουν να αυξάνονται  κατά τη διαδικασία της θεραπευτικής ανταπόκρισης.

Αυτή η “εξωτερικοποίηση” των συμπτωμάτων παρατηρείται, συνήθως, από τους ομοιοπαθητικούς, οι οποίοι είναι μάρτυρες ότι περίπου το 20-30% των ασθενών με χρόνιες ασθένειες τείνουν να εμφανίζουν δερματικά συμπτώματα, ρινικές ή βρογχικές εκκρίσεις, διάρροια, εμμηνόρροια με θρόμβους, άφθονη εφίδρωση ή κάποια άλλη εξωτερικοποίηση της διαδικασίας της νόσου μετά από μια αποτελεσματική ομοιοπαθητική θεραπεία.

Από την άλλη πλευρά, εάν και όταν ένα άτομο παίρνει ένα συμβατικό φάρμακο και τα συμπτώματά του εξαφανίζονται, αλλά νέα που είναι πιο σοβαρά αναπτύσσονται, και αυτό το αποτέλεσμα υποδηλώνει ότι η θεραπεία έχει καταστείλει την κατάσταση του ατόμου και τον έχει κάνει χειρότερα. Οι ομοιοπαθητικοί ισχυρίζονται ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους υπάρχει αυξημένη συχνότητα στις ψυχικές ασθένειες και πολλά χρόνια νοσήματα  είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί σε παλαιότερες και προγενέστερες ηλικίες έλαβαν καταστολή της διαδικασίας της νόσου με κάποια συμβατική ιατρική θεραπεία.

Η ασθένεια πρέπει να εκφράζεται και να εξωτερικοποιείται. Η χρήση ομοιοπαθητικών φαρμάκων που προκαλούν παρόμοια συμπτώματα που βιώνει ο άρρωστος είναι μια σημαντική προστασία κατά της καταστολής της νόσου, διότι μιμείται τη σοφία του σώματος παρά καταστέλλει τα συμπτώματά του.

Τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για αποτοξίνωση

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για αποτοξίνωση

Διαβάστε, επίσης,

Οι χημικές ανοσοθεραπείες έχουν πολλές παρενέργειες

Το έλαιο κάνναβης στις δερματικές παθήσεις

Χρήσιμες πληροφορίες για τις αρθρώσεις σας

Θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας με ιατρική κάνναβη

 

 

 

 

 

Print Friendly, PDF & Email
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Πολύ καλή συνταγή για τον πονόδοντο

Πολύ καλή συνταγή για τον πονόδοντο. Υπάρχουν πολλές συνταγές για την ανακούφιση από τον πόνο στο δόντι, αλλά πια είναι η καλύτερη; Συνταγή για τον...

ΔΗΜΟΦΙΛΗ